Tuesday, May 18, 2021

Η επιστροφή της Κριμαίας στην Ρωσία δείχνει τον δρόμο για την απελευθέρωση Β.Ηπείρου και κατεχομένων Κύπρου

SManalysis







Αντώνης Μποσνακούδης
 
Ένα θέμα που αφορά την Κριμαία, έχει γίνει επίκαιρο αυτή την περίοδο (συνδυαστικά) λόγω (1) της επετείου από τη Νίκη κατά του Ναζισμού αλλά με το Ναζισμό να κυριαρχεί στην Ουκρανία, (2) της παραλίγο στρατιωτικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, (3) της επετείου των 50 ετών διπλωματικών σχέσεων ... με το αλβανικό καθεστώς, (4) την ένταση της τουρκικής υστερίας στην Κύπρο, Θράκη και Αιγαίο και (5) την εορταστική περίοδο της απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης στις 14 Μαΐου, η οποία όμως τώρα είναι υπό αμερικανική κατοχή.

Στην Αλεξανδρούπολη μάλιστα (συμπτωματικά;) έχει συσσωρευθεί περίεργη παρουσία πολλών παρασκηνιακών «πρωταγωνιστών» από το ΠΡΑΤΤΩ του Κοτζιά, συνεργάτες του ΥΠΕΞ Βενιζέλου κλπ, όλοι γύρω από τον Δήμο ή την Περιφέρεια ΑΜΘ.

Ειδικότερα, το εν λόγω θέμα αφορά την λήξη της 60ετούς ουκρανικής κατοχής το 2014 με το δημοψήφισμα στην Κριμαία και πώς αυτό το γεγονός θα μπορούσε και μπορεί να αξιοποιηθεί ως προηγούμενο για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και των κατεχομένων εδαφών της Κύπρου.

Τα κυκλώματα στο Υπουργείο Εξωτερικών του Βενιζέλου και του Κοτζιά (με τη συνενοχή συγκεκριμένων, σταθερά ανθελληνικών, μιντιακών κύκλων όπως του ομίλου της Καθημερινής και στρατευμένων ιστοσελίδων όπως το σεσημασμένο evros-news και εν μέρει το viadiplomacy κλπ) έχουν κάνει «το άσπρο μαύρο» και έχουν επιβάλει για αρκετά έτη το πάγωμα του εξαιρετικού εργαλείου εξωτερικής πολιτικής που αποτέλεσε η επιστροφή της Κριμαίας στη Ρωσία μετά από 60 χρόνια πραξικοπηματικής απόσχισής της από τη Ρωσία, που επέβαλε το καθεστώς του Χρουτσώφ και κατοχής της από την Ουκρανία.




Τηρουμένων των αναλογιών, ήταν ανάλογη με την τουρκική κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου και την αλβανική κατοχή της Βόρειας Ηπείρου (υπό άλλες συνθήκες «συμμαχικής προδοσίας»). Για την Κριμαία δεν έγινε πολεμική σύγκρουση, αλλά έγινε προδοσία κατά της Ρωσίας από την χουντική κυβέρνηση του Χρουτσώφ, όπως έγινε προδοσία κατά των Ελλήνων στην Ελλάδα και Κύπρο από την χουντική κυβέρνηση του Ιωαννίδη. Προδοσία υπήρξε και στην περίπτωση της Βόρειας Ηπείρου όταν οι «πολιτισμένοι» δυτικοί το 1914 πρόδωσαν και εκβίασαν την Ελλάδα ότι αν δεν αποχωρούσαν τα ελληνικά απελευθερωτικά στρατεύματα από την Βόρεια Ήπειρο, δεν θα αναγνώριζαν εκείνοι τα νησιά του Αιγαίου ως ελληνικά. Μετά από τη Νίκη κατά του Ναζισμού οι «πολιτισμένοι Σύμμαχοι» πάλι έκαναν τα ίδια και παρέδωσαν την ελληνική γη στην τυραννία του Χότζα.

Ο ίδιος ο Αρχηγός των Αλβανικών Μυστικών Υπηρεσιών αναγνώρισε από το 2014 στην Βουλή ότι «το μοντέλο της Κριμαίας» αποτελούσε κίνδυνο για το αλβανικό καθεστώς αν οι Έλληνες το αξιοποιούσαμε στην Βόρεια Ήπειρο. Αναλυτικότερα, ο Αρχηγός, Βίσο Α. Λίκα, μιλούσε ενώπιον της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας παρουσιάζοντας την ετήσια έκθεση δράσης της Υπηρεσίας στα μέσα Απριλίου 2014, λίγο καιρό μετά από την επιστροφή της Κριμαίας στην Ρωσία ως αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος.

Είπε τα ακόλουθα: «Εάν η νέα διοικητική διαίρεση της Αλβανίας καθορίσει τη Χιμάρα ως μια ξεχωριστή διοικητική περιφέρεια από την Αυλώνα, τότε υπάρχει πιθανότητα οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, υπό την επιρροή των εξτρεμιστικών ομάδων και ελληνικών πολιτικών κύκλων, να ζητήσουν ανεξαρτησία σύμφωνα με το μοντέλο της Κριμαίας στην Ουκρανία».

Το απόσπασμα είναι από άρθρο της «Καθημερινής» στις 23 Απριλίου 2014 που σημαίνει ότι η «ναυαρχίδα» διαπλοκής και επίθεσης κατά των ελληνορωσικών σχέσεων για λογαριασμό των παρακρατικών ΜΚΟ της εγγλέζικης Integrity Initiative (II) και της αμερικανικής Open Society (OSIFE), γνώριζε αμέσως μετά από το δημοψήφισμα που απελευθέρωσε την Κριμαία, ότι το παράδειγμα της Κριμαίας αντικειμενικά ήταν ΕΥΝΟΪΚΟ για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

No comments: