Σταύρη Μάρκο
Μετά την Ελλάδα, η οποία είχε ισχυρή επιρροή στην πολιτική και την οικονομία της Αλβανίας και της Ιταλίας, τα τελευταία 10 χρόνια, μείωσε σημαντικά την επιρροή της στα Βαλκάνια και ιδιαίτερα στην Αλβανία, ανοίγοντας μια πλήρη πορεία δράσης για την Τουρκία. , να έχει τον δικό της αντίκτυπο σε όλες τις σφαίρες επιρροής, αποτυχία της ιταλικής πολιτικής, όχι μόνο αλλά και της Ε.Ε. Σύμφωνα με το Ιταλικό Γεωστρατηγικό Ινστιτούτο, «LIMES», είναι ασυγχώρητο ότι η Ιταλία έχει εγκαταλείψει την ηγεμονία της, εγκαταλείποντας τη στρατηγική της σχεδόν 1 αιώνα, απέναντι στην Αλβανία.
Η Ιταλία, η πιο ισχυρή χώρα στην περιοχή που αντιμετωπίζει τα Βαλκάνια, έχει μια πρώιμη ιστορία, με την Αλβανία. Μαζί με την Αυστροουγγαρία, το 1912, επέκτεινε την επιρροή της για να αναγνωρίσει την Αυτονομία της Αλβανίας, μετά την απόσχιση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία οριστικοποιήθηκε το 1940, όπου μετά την κατάληψη της Αλβανίας το 1939, δημιούργησε την ένωση των Βασιλικών Στεμμάτων. - Η Ιταλία, επιχειρεί ακόμη και να δημιουργήσει μια Μεγάλη Αλβανία, προχωρώντας στο Κοσσυφοπέδιο, μια περιοχή που κατοικείται από Αλβανούς. Εν τω μεταξύ, η ιταλική φασιστική επιρροή στην Αλβανία συνεχίστηκε με την επίθεση στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940, για την οποία τιμωρήθηκε από τον ελληνικό στρατό.
Πρέπει ωστόσο να αναγνωριστεί ότι η διαμάχη Ιταλίας-Ελλάδας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για την Αλβανία βασίστηκε σε μια σειρά συμφωνιών για τη νότια Αλβανία, όπου η Ιταλία άλλοτε αναγνώριζε την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου το 1914 και άλλοτε δεν επέτρεπε στο ελληνικό κράτος. να παρέμβει σε εδαφικές φιλοδοξίες στην Αλβανία, καθώς βασιζόταν στο Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας του 1913. Ωστόσο, ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, έφερε μια άλλη γεωπολιτική εξέλιξη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1946, η Γερουσία των ΗΠΑ και το Γενικό Επιτελείο των Αμερικανικών Δυνάμεων, αποφασίσατε ότι στη Νότια Αλβανία, ενταχθήκατε στην Ελλάδα, κάτι που δεν επιλύθηκε όχι μόνο μετά τις ρίζες του κομμουνισμού, το 1991, αλλά και τα επόμενα χρόνια, για τα οποία η Αλβανία υποβλήθηκε σε δύο στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΟΗΕ το 1991 και το 1997, και η τελευταία ήταν περιλαμβάνεται ακόμη και στον Εμφύλιο Πόλεμο, ο Βορράς Νότος στην Αλβανία.
Συνεχίζοντας μια δεκαετία αργότερα το 1997, η Ελλάδα και η Ιταλία ήταν οι κύριοι οικονομικοί και γεωπολιτικοί εταίροι στην Αλβανία, αλλά με την έναρξη της ευρωπαϊκής κρίσης, η οποία περιελάμβανε τόσο την Ιταλία όσο και τη χειρότερη Ελλάδα, η επιρροή των δύο ευρωπαϊκών χωρών μειώθηκε σημαντικά στα Βαλκάνια και ειδικά στην Αλβανία. Τη θέση τους πήρε η Τουρκία, η οποία μέχρι σήμερα ελέγχει την οικονομική πρωτεύουσα της Αλβανίας, καθώς και με απόλυτη στρατιωτική και πολιτική επιρροή, τόσο που η Αλβανία θεωρείται δεύτερη Τουρκία στα Βαλκάνια.
Γιατί αυτή η ανησυχία των «LIMES»?
Φυσικά, στην ανάλυση των Ιταλών διπλωματικών στρατηγών, λένε ανοιχτά ότι η Ιταλία, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Τουρκία στα Βαλκάνια, και γι' αυτό κάποιος στη Ρώμη, πρέπει να απαντήσει, αλλά ο ρόλος της Ιταλίας στη Λιβύη και την Ανατολική Μεσόγειο έχει ισχυρή ρίζα, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία και η Ιταλία βρίσκονται κοντά σε μια Συμφωνία Στρατιωτικής Συνεργασίας, αλλά αυτό θεωρείται πάντα ως γεωπολιτική αντανάκλαση παρά ως υποταγή στην Τουρκία. Αλλά πόση επιρροή έχει η Ιταλία στην Αλβανία; Αυτό πρέπει να φανεί από τη σκοπιά των συμφερόντων της Ελλάδας, καθώς και οι δύο χώρες ανταγωνίζονται με τον μεγάλο αριθμό μεταναστών που έχουν, στην Ελλάδα περίπου 800 χιλιάδες Αλβανοί (μαζί με τους Βορειοηπειρώτες) ενώ στην Ιταλία περίπου 450 χιλιάδες, πολιτογραφημένοι Αλβανοί. πολίτες, που επηρεάζουν την οικονομία της Αλβανίας, καθώς αυτός ο πληθυσμός σχετίζεται με την πατρίδα τους, τόσο που οι τραπεζικοί ισολογισμοί αποτελούν αυξανόμενο δείκτη της αλβανικής οικονομίας.
Η Ιταλία θεωρούσε την ελληνική επιρροή ως απόλυτη πριν από το 1997, επικαλούμενη τις ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρεια Ήπειρο, αλλά αυτό δεν συνέβη στην πραγματικότητα, καθώς η κυβέρνηση Σημίτη εστίασε σε 15 δισεκατομμύρια δολάρια σε οικονομική βοήθεια στα Βαλκάνια, ενώ η Ιταλία εστίασε στον στρατιωτικό έλεγχο της Διώρυγα του Οτράντο, υπογραφή με την Αλβανία, δύο στρατιωτικών Συμφωνιών, που περιελάμβαναν το νησί Σαζάν και τον έλεγχο του εναέριου και θαλάσσιου χώρου από τους Αλβανούς διακινητές. Ας μην ξεχνάμε ότι ο εναέριος χώρος των 28 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων της Αλβανίας ελέγχεται από την Ιταλία και την Ελλάδα, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, που ξοδεύουν ακόμη περίπου 1,5 εκατ. ευρώ η καθεμία, αλλά ότι τους καρπούς αυτής της συνεργασίας παίρνουν ο Ερντογάν και η Τουρκία. .Οι τουρκικές επενδύσεις στην Αλβανία άφησαν έντονες εντυπώσεις στους πολιτικούς της παλιάς ελίτ στην Ελλάδα.
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, πρώην υπουργός με επιρροή στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, αποκάλεσε την Αλβανία «προέκταση της Τουρκίας στα Βαλκάνια», κατηγορώντας την τρέχουσα ελληνική πολιτική για ανικανότητα για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας στην Αλβανία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, παρά τα δύσκολα χρόνια του ελληνικού χρέους, 2011 - 2016, οι παλιοί διπλωμάτες της Αθήνας πίεσαν τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να κοιτάξει συγκεκριμένα τα συμφέροντα της Βορείου Ηπείρου και μετά να ανοίξει διαπραγματεύσεις με την Αλβανί, αλλά ούτε αυτό συνέβη. Η Ελλάδα δίνει τη θέση της στην Τουρκία, επενδύοντας περισσότερο στον στρατό και τις υποδομές, δεδομένου ότι σήμερα, τρεις ισχυρές τουρκικές εταιρείες δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Χιμάρας, ένα μαχαίρι στην πλάτη στην Ελλάδα από την κυβέρνηση Ράμα.
Είναι αργά να σκεφτεί κανείς ότι η Τουρκία εκτός από τα συμφέροντα και τις συγκρούσεις στο Αιγαίο με την Ελλάδα θα καταλάβει και τα Βαλκάνια, την Αλβανία?
Αυτό το ερώτημα πρέπει να γίνει στην Αθήνα, που απέτυχε διπλωματικά με τη Βόρεια Μακεδονία, μετά την Απογραφή, διέγραψε τα επίσημα ιστορικά στατιστικά των 100 χιλιάδων Ελλήνων εκεί, μια πολύ δυνατή καμπάνα, ότι ο επόμενος στόχος, μπορεί να είναι τελικά η εξαφάνιση της Βορείου Ηπείρου με περίπου 300 χιλιάδες κατοίκους, εάν η Ελλάδα δεν λάβει άμεσα μέτρα για να ενεργοποιήσει με την Αλβανία όλο το εθνικό και διπλωματικό της οπλοστάσιο, πριν από την Απογραφή Πληθυσμού στην Αλβανία, που έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους., αλλά ούτε αυτό συνέβη. Η Ελλάδα δίνει τη θέση της στην Τουρκία, επενδύοντας περισσότερο στον στρατό και τις υποδομές, δεδομένου ότι σήμερα, τρεις ισχυρές τουρκικές εταιρείες δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Χιμάρας, ένα μαχαίρι στην πλάτη στην Ελλάδα από την κυβέρνηση Ράμα.
