ΥΠΑΜ Σερβίας: Μεγάλη Αλβανία σημαίνει πόλεμος με τη Σερβία- Μαυροβούνιο- Σκόπια και ίσως Ελλάδα

SManalysis

Ο υπουργός Άμυνας της Σερβίας απαίτησε την Ελλάδα για απειλή από τη Μεγάλη Αλβανία.

Ενώ η Αλβανία και η Ελλάδα βρίσκονται σε κατάσταση πολέμου λόγω της επίθεσης του ιταλικού φασιστικού από το έδαφος της Αλβανίας, υπό την προπαγάνδα της Μεγάλης Αλβανίας

Αύγουστος 18, 2018. echedoros

Ο υπουργός Άμυνας της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βουλίν, δήλωσε σήμερα ότι θα πρέπει να σταματήσει η προπαγάνδα (διάδοση)  της «Μεγάλης Αλβανίας», μια ιδέα που, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι η πιο επικίνδυνη στα Βαλκάνια.


«Πιστεύω ότι πρέπει να σταματήσει η προπαγάνδα της ‘Μεγάλης Αλβανίας’, είναι η πιο επικίνδυνη πολιτική ιδέα στα Βαλκάνια. «Μεγάλη Αλβανία», σημαίνει πόλεμος, όχι μόνο πόλεμος με τη Σερβία και τους Σέρβους, αλλά κυρίως με το Μαυροβούνιο, την ‘Μακεδονία’, ίσως και την Ελλάδα, αλλά σίγουρα με τη Σερβία», είπε ο Βουλίν.


Σε δήλωσή του στη τηλεόραση ‘Hepi’, είπε ότι δεν συμφωνήθηκε τίποτε για το ζήτημα της οριοθέτησης, επειδή οι μεγαλύτερες δυνάμεις είναι εναντίον, όπως για παράδειγμα η στάση της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ.


«Θέλουν ένα ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο», δήλωσε ο Βουλίν.

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι μεγαλύτερες δυνάμεις του κόσμου θέλουν να δικαιολογήσουν το 1999, διότι η οριοθέτηση θα σήμαινε ότι η επίθεση του ΝΑΤΟ δεν ήταν νόμιμη, και ως εκ τούτου, θα παραδέχονταν  ότι αυτές οι επιθέσεις ήταν πράξεις βιαιότητας και οτιδήποτε άλλο εκτός από έννομες.


(Στοιχεία από republika.mk)

Crisis in Turkey Starts to Affect Greek Economy

SManalysis

By Philip Chrysopoulos - Aug 15, 2018
Greek Reporter

The Greek economy has started feeling the impact of the crisis in neighboring Turkey, as the Athens Stock Exchange showed a 3 percent plunge on Monday while Greek bond yields moved in the opposite direction.

As Greece is getting ready to exit the third bailout program on August 21, dark clouds loom over the Greek economy as the economic crisis in Turkey seems set to affect its neighbor in the long run.

Even though the Fitch rating agency upgraded Greece to “BB-” on Friday, international investors did not even blink — as though the upgrade never happened. It seems that investors will be very cautious over the next few weeks at least, to see what is causing the Turkish lira to take this plunge.

Ever since the U.S. – Turkey standoff, there has been very little buying in the Athens Stock Exchange. On Monday the General Index closed at -3 percent and at the lowest since November 2017, with bank stocks being the major negative players after being driven to losses of six percent.

At the moment, investors fear that the crisis in the Turkish banking system will be contagious, especially to emerging markets such as Greece. Thus, the Swiss bank has devalued European banks in an underweight position, and this affects the Greek banks, which have the lowest ratings from rating agencies.

Characteristically, Piraeus Bank lost 8.24 percent, Alpha Bank closed at -7.47 percent, National Bank at -6.43 percent and Eurobank at -4.77 percent.

In the bond market, the yield of the Greek 10-year bond rose to 4,294 percent, with an increase of 1,63 percent since Friday, being the highest since end June.

The five-year bond stood at 3,327 percent with an increase of 3.23 percent, also the highest since the end of June.

An even more direct danger to Greece is that Turkey is host to some 3.5 million Syrian refugees. If these people do not feel safe enough to go home, and if the Turkish economy no longer provides opportunities, a new wave of refugees toward the European Union could ensue. This would provoke a new crisis in Greece and the rest of Europe.

Greek companies in Turkey brace for crisis impact

Greek companies that operate in Turkey are bracing for the impact of the lira dive.

According to the latest report by the Greek Economic and Commercial Affairs Office in Ankara, the amount of Greek investment in Turkey has been significantly reduced after the National Bank of Greece sold Finansbank bank in 2015.  Specifically, the amount of Greek investments in Turkey currently stands at €150 million compared to €4.91 billion in 2015.

The most important Greek companies active in Turkey are:

TITAN cement
CHIPITA foods
GRECIAN MAGNESITE industrial mineral-refractory materials
PLASTICS OF CRETE Paints
ALUMIL aluminum and building materials
ISOMAT insulation materials
PALAPLAST plastic pipes
EURODRIP plastic irrigation pipes
KLEEMANN elevators                                                                                            KARELIA SA tobacco products                                                                            INTRAKOM, INTRALOT electronic gaming
GENECOR, EVDEMON business consultants

Currently, the Turkish 10-year bond trades at 21.2 percent, while short-term securities of one to three years, range from 20.5 to 25.6 percent.

Ενα νέο μουσείο ανθίζει σαν μικρό λουλούδι, στα βράχια της Ηπείρου

Ο Νίκος Γκατζογιάννης με το ζεύγος Τζέφρεϊ Πάιατ.



SManalysis


ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ

KATHIMERINI

Ο Νίκος Γκατζογιάννης με το ζεύγος Τζέφρεϊ Πάιατ.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΑΘΗΝΑΪΚΑ PLUS

Η Ηπειρος ήταν και εξακολουθεί να είναι μήτρα ευεργετών. Η έγνοια της προσφοράς στον πατρογονικό τόπο είναι μια ψυχική επιταγή, που κάνει τους Ηπειρώτες της Αμερικής, του Καναδά, της Αυστραλίας, μα και εκείνους που είναι εγκατεστημένοι ακόμα και για γενιές ολόκληρες στην Αθήνα, να επιστρέφουν στα μέρη τους για να δείξουν στοργή. Ο Νίκος Γκατζογιάννης, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας της «Ελένης», που φώτισε με την τραγική ιστορία της μητέρας του το σκοτεινό κεφάλαιο του Εμφυλίου στα χώματα αυτά, είχε βάλει πείσμα εδώ και 25 χρόνια να φτιάξει ένα μουσείο στο χωριό του. Και να που, χάρις στην αστείρευτη ενεργητικότητά του, κατάφερε να αναδείξει τον ανθρώπινο και πολιτιστικό πλούτο της περιοχής, με πνεύμα αυθεντικό ηπειρώτικο, δηλαδή αδελφικό και ομαδικό.

Χθες η στήλη ανηφόρισε στον περίφημο Λια Θεσπρωτίας, γαντζωμένο πάνω στη Μουργκάνα, δίπλα στη συνοριογραμμή με την Αλβανία, για να παρευρεθεί στα εγκαίνια, τα οποία ετέλεσε ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρεϊ Πάιατ. Ηταν το επιστέγασμα μιας κοπιαστικής, συλλογικής προσπάθειας που αντανακλάται και στο περιεχόμενο του νεόκοπου θεσμού. Ως στέγη αξιοποιήθηκε το παλαιό σχολείο, το οποίο ανηγέρθη το 1929 με συνεισφορά του χωριανού Τζον Κώστα που μετανάστευσε στη Νότιο Αφρική. Το κόστος μετασκευής του κάλυψαν ο Αλέκος και ο Χαράλαμπος Υφαντής, οι γνωστοί επιχειρηματίες στον χώρο των τροφίμων που έλκουν την καταγωγή τους από το χωριό. Το «Μουσείο Υφαντή - Εκθεση Θεόφιλου και Σόρογκα», φιλοξενεί κατ’ αρχάς τρία σχετικά άγνωστα έργα του Μυτιληνιού λαϊκού ζωγράφου, τα οποία φιλοτέχνησε το 1920 στο Πήλιο ύστερα από παραγγελία του Λιώτη, Βασίλη Τσαλιβίδη.


Οι τρεις εικόνες του Θεόφιλου στον Λια Θεσπρωτίας.
Οι εικόνες αυτές μεταφέρθηκαν και παρέμειναν για δεκαετίες σε μια εκκλησία του Λια, μέχρι που τράβηξαν την προσοχή των ειδικών τη δεκαετία του 1990. Δίπλα τους εκτίθενται τέσσερα στιβαρά έργα του Σωτήρη Σόρογκα, ο οποίος έχει σχέση καταγωγής με την περιοχή. Εκτός από το τμήμα της τέχνης υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα για τη ζωή στο χωριό καθώς και για τους διάσημους επισκέπτες του που έχουν περάσει κατά καιρούς από εδώ, χάρις στον ενθουσιώδη Ελληνοαμερικανό που ποτέ δεν ξέχασε το σπίτι όπου γεννήθηκε. Ετσι, στις φωτογραφίες βλέπει κανείς τον ηθοποιό Τζον Μάλκοβιτς που βρέθηκε εκεί για τα γυρίσματα της ταινίας «Ελένη», τον Μάικλ Δουκάκη, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη κ.ά. Παράλληλα, προβάλλεται ο βίος τριών λογοτεχνών που κατάγονται επίσης από τη Μουργκάνα: εκτός από τον Γκατζογιάννη, διάσημοι συντοπίτες του είναι ο Μιχάλης Γκανάς και ο Σωτήρης Δημητρίου.

Μεγάλο ρόλο στην ολοκλήρωση του εγχειρήματος έπαιξε η αρχαιολόγος και προϊσταμένη στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Αρτας, Βαρβάρα Παπαδοπούλου, καθώς και η αρχιτέκτων Μαγδαλένα Πανταζή, που ασπάστηκαν το όραμα του Ελληνοαμερικανού. Στον σύντομο λόγο του, παρουσία πολλών επισήμων, ο πρέσβης Τζέφρεϊ Πάιατ υπογράμμισε ότι αισθάνθηκε πως γνωρίζει κατά κάποιον τρόπο την Ηπειρο και τις μεγάλες δοκιμασίες που πέρασε από τη γερμανική κατοχή και τον Εμφύλιο, χάρις στην εξοικείωση που του προσέφερε το βιβλίο που έγραψε ο Γκατζογιάννης. «Νομίζω ότι αυτό για το οποίο μιλάει περισσότερο το βιβλίο είναι για τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος και αυτό αποτυπώνεται στο μουσείο», υπογράμμισε. Οσο για τον Νίκο Γκατζογιάννη, που ήταν εμφανώς συγκινημένος τόνισε πως ένα μικρό κίτρινο λουλουδάκι που φυτρώνει ανάμεσα σε ένα σωρό πέτρες σ’ έναν από τους πίνακες του Σόρογκα, είναι ακριβώς αυτό το πείσμα των Ελλήνων να «ανθίζουν» μέσα στις δυσκολίες.

Έντυπη

August 15, 1940: Italians Torpedo Greek Cruiser ‘Elli’ as a Precursor to War

SManalysis

The unwritten story ... by Petro Marko

"Several days ago, before the sinking of the Greek Elli ship, in Tirana, Vasil Latsi from Himara, a member of the Political Organization for the Liberation of North Epirus, MABI, made the assassinations of the King of Italy Victor Emmanuel ...... ... Fascist Italy declared war on Greece silently ... and then prepared, 28 October 1940 ... " SM

By Philip Chrysopoulos - Aug 14, 2018

Greek Reporter

It was August 15, 1940 and thousands of Greek Orthodox faithful were gathered at the Church of Panagia on Tinos Island to worship the Dormition of the Virgin Mary as they did every year.

However, on that date, on a clandestine mission, the Italian submarine ‘Delfino’ torpedoed and sank the Greek light cruiser ‘Elli‘ at Tinos’ port.

World War II had been raging for almost a year in Europe, with Greece maintaining a neutral stance, even though dictator Ioannis Metaxas and the Palace were quietly on the side of Great Britain, which at the time was heavily tested by the Luftwaffe’s aerial bombing campaign.

Fascist Italy, Nazi Germany’s ally, with its powerful fleet claimed the Mediterranean seas from Great Britain. The order for the torpedoing of ‘Elli’ was given by Italian Dodecanese Chancellor Cesare Maria de Vecchi, a prominent Fascist.

The Italian submarine ‘Delfino’, commanded by Lt. Gen. Giuseppe Aicardi, started from the naval base in Partheni, Leros on the night of Aug. 14, with the mission to hit enemy ships on Tinos, Syros and then block the Corinth Canal.

In the morning hours of Aug. 15, the submarine approached the port of Tinos, aiming to torpedo the passenger ships ‘Elsi’ and ‘Esperos’ carrying pilgrims, but the Italians considered them to be carrying troops.

From the perimeter, Aicardi saw the Greek warship in the port and decided that should be the first target, as he admitted after the war. ‘Elli’ had docked on Tinos to participate in the religious celebration.

At 8.25 a.m., just before the procession of the Virgin Mary icon at the port, thousands of people were waiting piously. At that moment, ‘Delfino’ fired three torpedoes at the Greek warship. Only one of the three torpedoes hit ‘Elli’ and that was in the engine room and the oil tanks. An hour later, ‘Elli’ sank, despite the crew’s efforts to keep it afloat.

The other two torpedoes missed their target and exploded on the quay. The one that hit the Greek warship killed a junior officer, eight seamen and injured 24. One woman at the port died of a heart attack after the second torpedo exploded on the waterfront.

After completing its mission, the ‘Delfino’ sailed away, its identity still unknown. After a few hours it reached Syros, but immediately departed as there was no ship in the port. Then the submarine returned promptly to Leros by order of the Italian authorities. Foreign Minister Galeatso Ciano wrote in his memoirs that the sinking of the Greek ship was attributed to the megalomania of de Vecchi himself.

A search carried out by Hellenic Navy divers revealed the torpedoes were Italian and therefore the attack was from an Italian submarine. The Ioannis Metaxas government kept the investigation report secret in order not to challenge Italy and disrupt the neutral stance of Greece.

Eventually the investigation report was released on Oct. 30, 1940, two days after the Italian attack on Greece. Nevertheless, from the very beginning, the Greek public had no doubt about the submarine’s origin.

In 1950, in the context of war reparations, Italy granted Greece the ‘Eugenio Di Savoia’ light cruiser, which was renamed ‘Elli’ in June 1951 and hoisted the blue and white flag. In the mid-1950s, the ‘Elli’ wreckage was partially dismantled and sold for scrap.

In 1985, Greek divers discovered at the bottom of Tinos the remnants of the Italian torpedo that sank ‘Elli’. The find is exhibited at the Piraeus Maritime Museum.

The sinking of ‘Elli’ was the precursor of Greece’s eventual involvement in World War II. Italians were expecting that Greece would be afraid to fight against the Axis forces and surrender. However, the 1940 Greek – Italian war in the Epirus and Albania mountains was a triumph not only of the Greek army but of the Greek spirit as well. The enemy was humiliated to the point that Nazi Germany was forced to send valuable forces to occupy Greece instead of sending them to the Soviet Union front.

Why the Vatican continues to struggle with sex abuse scandals

SManalysis

Chico Harlan

The Vatican News

Members of Chile's bishops conference, Luis Fernando Ramos Perez and Juan Ignacio Gonzalez, give a news conference at the Vatican in May.© LUCA PRIZIA/AFP/Getty Images Members of Chile's bishops conference, Luis Fernando Ramos Perez and Juan Ignacio Gonzalez, give a news conference at the Vatican in May.  VATICAN CITY —With revelation after revelation, a new wave of sexual abuse scandals is rocking the Roman Catholic Church and presenting Pope Francis with the greatest crisis of his papacy.

In Chile, prosecutors have raided church offices, seized documents and accused leaders of a coverup. In Australia, top church figures are facing detention and trials. And in the United States, after the resignation of a cardinal, questions are swirling about a hierarchy that looked the other way and protected him for years.

The church has had more than three decades — since notable abuse cases first became public — to safeguard victims, and itself, against such system failures. And, in the past five years, many Catholics have looked to Francis as a figure who could modernize the church and help it regain its credibility.

But Francis’s track record in handling abuse is mixed, something some outsiders attribute to his learning curve or shortcomings and others chalk up to resistance from a notoriously change-averse institution.

Analysts who have studied the church’s response to sexual abuse, and several people who have advised the pope, say the Vatican has been unable to take the dramatic steps that can help an organization get out from under scandals — and avoid their repetition.

“Each new report of clerical abuse at any level creates doubt in the minds of many that we are effectively addressing this catastrophe in the Church,” Cardinal Sean O’Malley, the archbishop of Boston, warned last month. Failure to take action, O’Malley said, “will threaten and endanger the already weakened moral authority of the Church.”

Francis is credited with some meaningful moves. Last month, he accepted the highest-level resignation to date when Theodore McCarrick stepped down from the College of Cardinals. The former archbishop of Washington and longtime church power broker is accused of sexually abusing adults and minors. He faces a church trial in which he could be defrocked entirely.

But the pope has also had notable missteps. During a January trip to South America, he drew widespread criticism by saying he was convinced of the innocence of Bishop Juan Barros, accused of covering up the acts of a notorious abuser.

Francis sought to recover from that episode by sending two investigators to Chile, apologizing for his “serious errors” in handling the crisis and making a reference — unprecedented for a pope — to a “culture of abuse and coverup.” He invited Chilean abuse victims to the Vatican. He also called Chile’s 34 bishops to Rome, where, according to a letter that was leaked to the Chilean media, he accused them of failing to investigate possible crimes and destroying evidence. The bishops offered to step down en masse. So far, Francis has accepted five of those resignations.

Yet the church has struggled with a more comprehensive effort to close the chapter on sexual abuse.

Whereas transparency is typically advised, the church remains quiet about its investigations and disciplinary procedures. It does not release any data on the inquiries it has carried out. A proposed tribunal for judging bishops accused of negligence or coverup was quashed by the Vatican department that was supposed to help implement it. And, rather than being fired and publicly admonished, offending church leaders are typically allowed to resign without explanation.

“The church doesn’t like removing bishops,” said the Rev. Thomas Reese, a Jesuit priest and a senior analyst at the Religion News Service. “Bishops are vicars of Christ in their diocese. They’re not just McDonald’s franchise owners or local managers that can be fired by the CEO. And the church has always been reluctant to give in to political pressure to remove them.”

Francis has called on churches to maintain a “zero tolerance” policy and warned about the “sin of covering up and denial, the sin of the abuse of power.” But the Vatican declined to distribute to bishops conferences suggested guidelines, drawn up by the commission advising Francis on sexual abuse, for how to respond to abuse complaints and cooperate with civil authorities.

Even when the Vatican does take action, resolution comes “at a very glacial pace,” said Juan Carlos Cruz, who was among the Chilean abuse victims who met for several days with Francis this past spring.

Cruz said he tried to tell the pope bluntly that a deeper shake-up was still needed. He specifically mentioned Francisco Javier Errázuriz, a member of the pope’s powerful nine-member advisory Council of Cardinals, who victims have long said ignored their abuse accusations and tried to discredit them. Errázuriz has denied wrongdoing.

“[The pope] asked us to give him time to act,” Cruz recalled. “He said, ‘I have to pray about this and let the Holy Spirit guide me on what I have to do.’ ”

Meanwhile, in the wider world, the cultural ground is shifting, and other forces are taking the lead on accountability.

A separate movement fighting abuse and harassment in the workplace has helped spread awareness about victims while diminishing skepticism about their stories.

At the same time, law enforcement agencies have been pursuing abuse cases in countries that once treated the church with deference. In Australia, some state and territory governments are even going after one of the church’s most sacred tenets, and are on the verge of enforcing new laws requiring priests to report child abuse that they learn of during confessions. In the United States, the Catholic Church is bracing for the release of a 900-page grand jury report into sex crimes across six dioceses in Pennsylvania.

There have been competing calls within the American church for how to strengthen oversight of the hierarchy. Church leaders in Albany and Atlanta took the notable step of suggesting the involvement of expert laypeople, either to investigate or chart reforms.

“I think we have reached a point where bishops alone investigating bishops is not the answer,” said Bishop Edward Scharfenberger, of the Roman Catholic Diocese of Albany. “We bishops want to rise to this challenge, which may well be our last opportunity considering all that has happened.”

A similar conversation, about how to strengthen the response to abuse, has played out for several years in the Vatican — particularly within the Pontifical Commission for the Protection of Minors, which Francis created a year after he became pope. But little has come of the commission’s ideas.

In 2015, Francis approved its proposal of a tribunal, placed within the Vatican’s powerful doctrine office, that would assess cases of bishops accused of concealing or neglecting abuse. The tribunal, though, was never created. Four former members of the commission, as well as outside analysts, say the idea was thwarted by the Congregation for the Doctrine of the Faith. Some outside analysts say the objection could have been on legal or logistical grounds.

In an interview published last year with the Corriere della Sera, Cardinal Gerhard Müller, then the head of the doctrine office, said the Vatican already had the “tools and legal means” to handle cases. Vatican watcher Marco Politi said congregation members and others in the Vatican hierarchy were also concerned about opening a “Pandora’s box.”

“This would mean hundreds of cases that would then bounce back to Rome with a huge media impact,” said Politi, author “Pope Francis Among the Wolves,” a papal biography. “It would signify the beginning of hunting season on culprits.”

In turn, Francis used another method to bolster accountability of the church hierarchy, issuing an apostolic letter that made it clear that bishops could be removed from office for negligently handling sexual abuse. But under the current system, any of five different Vatican congregations can be involved in investigating bishops, depending on the accused person’s role and affiliation within the church, and also on whether he has been accused of coverup or abuse. Coverup cases are handled by the same congregations that help to appoint bishops.

“It’s a potential conflict of interest,” said Davide Cito, a canon lawyer at Rome’s Pontifical University of the Holy Cross. “That’s absolutely an issue.”

The stalled effort to launch the tribunal prompted the resignation from the commission of Marie Collins, an Irish abuse survivor. Current and former members of the commission said that they are not given data and information on abuse-related cases being handled by the Vatican. Krysten Winter-Green, a former commission member who was a longtime counselor for abuse victims, said they were up against a “domain of secrecy.”

“The crime in the Catholic Church remains causing scandal, not covering up,” said Anne Barrett Doyle, co-director of the site BishopAccountability.org, which tracks sexual abuse cases. “Bishops all over the world are not being forthcoming.”

chico.harlan@washpost.com

Stefano Pitrelli contributed to this report.

Αιματοχυσία σε Σκόπια-Βαλκάνια βλέπουν Ρώσοι και Σέρβοι: Προς κατάρρευση η Συμφωνία των Πρεσπών λόγω Μεγάλης Αλβανίας

SManalysis

Δημοσίευση: 12 Αυγούστου 2018, 8:29 μμ | Ανανέωση: Αύγουστος 12, 2018 Pentapostagma


Αντίστροφη μέτρηση για νέα αιματοχυσία στα Βαλκάνια βλέπουν Ρώσοι και Σέρβοι με δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για το σχέδιο της ΄΄Μεγάλης Αλβανίας΄΄ που βρίσκεται σε εξέλιξη. Άμεσα απειλούνται και τα Σκόπια με την συμφωνία-έκτρωμα για το ονοματολογικό να οδηγείται σε κατάρρευση και την κυβέρνηση των Σκοπίων να χάνει έδαφος με ταχύτατους ρυθμούς, ενώ και η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με την επεκτατική πολιτική των Αλβανών.



Ρητορική με πολεμικές δηλώσεις επικρατεί τις τελευταίες, από ηγέτες των Βαλκανικών χωρών, όπως έχουμε αναφέρει επανειλημμένως στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ. Συζητήσεις για ανταλλαγές εδαφών, ΄΄διορθώσεις συνόρων΄΄ και συχνές αναφορές σε επικείμενο πόλεμο με αφορμή τα παραπάνω, αποτελούν τα βασικά θέματα που απασχολούν τα Βαλκάνια.

Έρχονται σημαντικές εξελίξεις και οι ειδικοί προειδοποιούν…

Η σερβική εφημερίδα ‘Danas’ σε ανάλυσή της, αναφέρεται στην ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου και τις συνέπειες που θα υπάρξουν για τα Σκόπια.

”Η πΓΔΜ η οποία επιδιώκει να ξεφύγει από μια εκτεταμένη διαδικασία στασιμότητας τόσο με την ΕΕ όσο και με το ΝΑΤΟ με την επίλυση της διαφωνίας του ονόματος με την Ελλάδα, έλαβε πρόσκληση να συμμετάσχει στη ευρω-ατλαντική συμμαχία, τώρα με το ενδεχόμενο ανταλλαγής εδαφών θα μπορούσε εκ νέου να τεθεί σε κατάσταση ομηρίας από το Βελιγράδι και την Πρίστινα.




Στην περίπτωση της ανταλλαγής εδαφών του βόρειου Κοσσυφοπεδίου με τη λεγόμενη Κοιλάδα του Πρέσεβο, το Κοσσυφοπέδιο θα βγει από το Διάδρομο 10 και θα κοπεί άμεσα η σύνδεση Βράνιε- Κουμάνοβο- Θεσσαλονίκη.

Η περιοχή θα καταστεί μια ομογενοποιημένη περιφέρεια από Αλβανούς, που δεν έχουν δείξει εδώ και πολύ καιρό διάθεση για ‘διευθέτηση της κατάστασης’ στην περιοχή της οροσειράς Σκόπτσκα Τσέρνα Γκόρα.

Επιπλέον, θα ενισχύσει περαιτέρω τις ριζοσπαστικές δομές του πολιτικού φάσματος των αλβανικών κομμάτων στην πΓΔΜ, που στην περίπτωση αυτή, θα μπορούσαν να μειωθούν οι ψηφοφόροι, στους οποίους προτείνεται να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα για τη συμφωνία με την Ελλάδα ως μια νέα ‘σελίδα’ για τη χώρα.

Ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος εξακολουθεί να στερείται πλήρους πολιτικής εξουσίας, θα έχει να αντιμετωπίσει τις σφοδρές επιθέσεις του φιλο -εθνικιστικού VMRO-DPMNE και μιας νέας κινούμενης άμμου στη χώρα», γράφει η ‘Danas’.

Πολλοί ξεχνούν το γεγονός ότι οι δυνάμεις της KFOR βρίσκονται στο Κοσσυφοπέδιο, και ότι το ΝΑΤΟ είναι τώρα στο Μαυροβούνιο, σύντομα στη γειτονική Βόρεια Μακεδονία και στην περίπτωση αυτή η ‘συνύπαρξη’ αυτή θα μπορούσε να είναι πιο θεαματική από ό, τι κάποιος στην Πρίστινα ή στο Βελιγράδι θα μπορούσε να φαντασθεί”, καταλήγει η ανάλυση της σερβικής εφημερίδας, υπονοώντας την περικύκλωση της Σερβίας από τη νατοϊκή συμμαχία.

Στη Ρωσία, ταυτόχρονα, υπάρχει μια έκδηλη ανησυχία με την απόφαση του ΝΑΤΟ να δημιουργήσει στρατιωτική αεροπορική βάση στην κεντρική Αλβανία. Πριν από λίγες ημέρες, ορισμένοι αναλυτές στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης εξέφρασαν ανοιχτά την ανησυχία τους για την κίνηση αυτή από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Σύμφωνα και με τους Ρώσους, το σχέδιο του ΝΑΤΟ για την ίδρυση στρατιωτικής βάσης στην Κουσόβα, είναι ένα βήμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες για την υλοποίηση του σχεδίου της Μεγάλης Αλβανίας.

«Η επέκταση των υποδομών του ΝΑΤΟ στην Αλβανία δεν αποτελεί έκπληξη αφού είναι μέρος της μεγαλύτερης εκστρατείας των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για την προώθηση μιας ‘Μεγάλης Αλβανίας’ που συνεπάγεται την προώθηση των εθνοθρησκευτικών συγκρούσεων στα βαλκανικά κράτη με αλβανικούς πληθυσμούς όπως το Μαυροβούνιο και η πΓΔΜ, που μπορεί να χρησιμεύσουν ως ορμητήριο των Ατλαντιστών, εναντίον της Σερβίας, από την καρδιά των Βαλκανίων».

Η ρωσική ηλεκτρονική πύλη «Fort-Russ» γράφει ότι η απόφαση του ΝΑΤΟ για τη δημιουργία στρατιωτικής βάσης στην Αλβανία θα κλιμακώσει τις συγκρούσεις στην περιοχή και θα προκαλέσει αιματοχυσία.

«Οι αναλυτές της ‘FRN’ προβλέπουν ότι τα Βαλκάνια θα γίνουν πεδίο γεωπολιτικών μαχών στις εκστρατείες αποσταθεροποίησης των Ατλαντιστών , μέσω του σχεδίου για τη Μεγάλη Αλβανία.

Στο πλαίσιο αυτό, η ίδρυση μιας βάσης του ΝΑΤΟ στην Αλβανία, αναμφισβήτητα αντιπροσωπεύει προοίμιο νέων επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης και κλιμάκωσης των συγκρούσεων στην περιοχή.

Και τα 50 εκατομμύρια ευρώ που υποτίθεται ότι προορίζονται για το έργο της αεροπορικής βάσης, είναι πιθανόν να βρουν το δρόμο τους για να τροφοδοτήσουν νέα αιματοχυσία με τη μορφή ριζοσπαστικών αποσχιστικών τάσεων σε γειτονικές χώρες, στον προγραμματισμό του αμερικανικού σχεδίου της «Μεγάλης Αλβανίας» στα Βαλκάνια, γράφει το άρθρο και καταλήγει:

Το μικρό, άκρως διεφθαρμένο κράτος της Αλβανίας, ενήργησε με συνέπεια ως υπηρέτης του ΝΑΤΟ, από τότε που η συμμαχία- υπό αμερικανική ηγεσία – υποστήριξε τους Αλβανούς τρομοκράτες στην αποκοπή του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000.

Οι ΗΠΑ δημιουργούν την Μεγάλη Αλβανία. Ενα κράτος, το Κόσοβο, που αποτελείται μόνο από αλβανικό πληθυσμό, θα ενωθεί με την Αλβανία και απομένουν μόνο οι Αλβανοί των Σκοπίων. Δεν γνωρίζουμε πλέον αν τους συμφέρει να ψηφίσουν «ΝΑΙ” στο επικείμενο δημοψήφισμα στα Σκόπια. Ποιος Αλβανός δεν θα ήθελε ένωση με Αλβανία-Κόσοβο;

Ουσιαστικά οι Αλβανοί πιέζουν για να πάρουν το Πρέσεβο από την Σερβία που έχει κατεξοχήν αλβανικό πληθυσμό. Θα παραδώσει η Σερβία εθνικό έδαφος;

Σε περίπτωση που αποτύχει δηλαδή η ένταξη της Σερβίας στο ΝΑΤΟ, δημιουργούν μια δεύτερη ζώνη άμυνας βάζοντας μπροστά τη Μεγάλη Αλβανία ως ανάχωμα στην Ρωσική επέλαση στην περιοχή.

Ας σημειωθεί ότι ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Πρίστινα μέχρι πρόσφατα «ξόρκιζε» τη διχοτόμηση του Κοσσυφοπεδίου, αλλά στα μέσα Ιουλίου εμφανίστηκε να αλλάζει ξαφνικά άποψη. Ο Γκρεγκ Ντελαουί σε συνέντευξη του στο τηλεοπτικό δίκτυο KTV άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ανταλλαγής εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, στο πλαίσιο οριστικής επίλυσης του ζητήματος.

Στο πλαίσιο αυτό οι ΗΠΑ ενισχύουν τις Ένοπλες Δυνάμεις Αλβανίας-Κοσόβου.

Όπως έχουμε ήδη αποκαλύψει στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, οι Αμερικανοί δημιουργούν την πρώτη ΝΑΤΟϊκή αεροπορική βάση στην Αλβανία. Επιπλέον θα βοηθήσουν την Αλβανία να αποκτήσει και πολεμική αεροπορία

Ο Ράμα δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «οι αξιωματούχοι (μας) συζητούν με τις Ηνωμένες Πολιτείες για τον εκσυγχρονισμό της αεροπορικής ικανότητας της Αλβανίας».

Η απόκτηση πολεμικής αεροπορίας από την Αλβανία βρίσκεται στο άμεσο σχεδιασμό των αλβανικών ενόπλων δυνάμεων.

Σε αντίστοιχο άρθρο για την αναγέννηση του αλβανικού οράματος περί Μεγάλης Αλβανίας προχώρησε και η Deutsche Welle. H γερμανική DW ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως το σχέδιο ”Μεγάλη Αλβανία΄΄, προωθείτε εκ νέου τις τελευταίες εβδομάδες, γεγονός που προμηνύει σημαντικές εξελίξεις στα Βαλκάνια.

Διαβάστε αναλυτικά:

Τελευταία παρατηρείται μια ολοένα μεγαλύτερη προσέγγιση μεταξύ Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου. Οι προτάσεις για έναν κοινό Πρόεδρο έχουν μπει βέβαια στο συρτάρι εξαιτίας της διεθνούς κατακραυγής. Εντούτοις η δημιουργία κοινής τελωνειακής αρχής βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Επίσης η εξάλειψη των συνόρων μεταξύ Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή από τον ερχόμενο Ιανουάριο. Έτσι το όνειρο μιας Μεγάλης Αλβανίας – ή «Φυσικής Αλβανίας» όπως επίσης λέγεται – που θα απλώνεται στα «φυσικά» της σύνορα, δηλαδή σε περιοχές εκτός των αλβανικών συνόρων στις οποίες ζουν Αλβανοί, μοιάζει να έρχεται ξανά στην επιφάνεια μετά από δεκαετίες.

Το σχέδιο αυτό πήρε εκ νέου ώθηση τις τελευταίες εβδομάδες χάρη στον πρόεδρο του Κοσσυφοπεδίου Χασίμ Θάτσι, οποίος ζητά «συνοριακές διορθώσεις» και ειδικότερα την ένωση της Κοιλάδας του Πρεσέβου με το Κοσσυφοπέδιο. Στην περιοχή αυτή γύρω από τις πόλεις Πρέσεβο, Μπουγιάνοβατς και Μεντβέτζα στη νότια Σερβία ζουν περίπου 100.000 Αλβανοί, οι οποίοι εδώ και καιρό δεν ταυτίζονται με το Βελιγράδι. Σύμφωνα με τον Θάτσι αυτές οι «συνοριακές διορθώσεις» είναι δυνατές και αναγκαίες «επειδή η Σερβία δεν έχει καταφέρει να διασφαλίσει τα μειονοτικά τους δικαιώματα».

Ποια εδάφη θα συμπεριελάμβανε μια Μεγάλη Αλβανία;

Όμως σε ποιες περιοχές θα εκτεινόταν θεωρητικά μια Μεγάλη Αλβανία, ένα σενάριο βέβαια που απορρίπτουν και μάλιστα σε αυστηρούς τόνους τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ; Τα δύο βασικά «συστατικά» της θα ήταν η σημερινή Δημοκρατία της Αλβανίας και το Κοσσυφοπέδιο. Επίσης στη γειτονική ΠΓΔΜ ζουν σήμερα μισό εκατομμύριο Αλβανοί. Σε αυτούς προστίθενται επίσης οι Αλβανοί της νότιας Σερβίας καθώς και μερικές δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες τους που ζουν στο Μαυροβούνιο. Επίσης σε αυτούς θα μπορούσαν να προστεθούν και περιοχές της Ελλάδας σύμφωνα με τον θεωρητικό της Μεγάλης Αλβανίας Κότσο Ντανάι, μολονότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει καν την ύπαρξη αλβανικής μειονότητας στην χώρα. Συνολικά οι Αλβανοί που ζουν στην περιοχή των Βαλκανίων εκτός Αλβανίας υπολογίζονται στα έξι εκατομμύρια.

Ο Γερμανός ειδικός σε θέματα Αλβανίας Αντρέας Βίλντερμουτ βλέπει το όλο θέμα με ψυχραιμία. Σύμφωνα με τον ειδικό η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο επιδιώκουν «κάτω από μια επίσημη ένωση να καταφέρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενότητα». Αυτό είναι για τον ίδιο ένας «θεμιτός σκοπός, δεδομένου ότι δεν μπορεί κανείς να τους επιβάλει κανόνες που ισχύουν στην ΕΕ». Η Σερβία βέβαια αντιμετωπίζει το θέμα διαφορετικά. Δέκα χρόνια μετά την απόσχιση της επαρχίας του Κοσσυφοπεδίου θέλει να επανακτήσει τον έλεγχο στην περιοχή αυτή. Μάλιστα πριν από λίγες μέρες η φιλοκυβερνητική σερβική εφημερίδα Politika έγραφε στο πρωτοσέλιδό της: «Τα Τίρανα και η Πρίστινα δημιουργούν τη Μεγάλη Αλβανία». Όπως δήλωσε ο Σέρβος υπ. Άμυνας Αλεξάνταρ Βούλιν: «Όλα τα βαλκανικά κράτη έχουν λόγους να φοβούνται». Αυτή η ιδέα θα ήταν μια «ατυχία», η οποία θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο, είπε ακόμη ο ίδιος.

Οθωμανικά κατάλοιπα, παλιοί και νέοι ήρωες

Από την άλλη πλευρά ο Κότσο Ντανάι περιοδεύει ανά τα Βαλκάνια με το σλόγκαν «Το αλβανικό ζήτημα δεν έχει λυθεί». Το αλβανικό έθνος εμφανίζεται διαχρονικά διασπαρμένο σε περισσότερα κράτη. Συχνά οι Αλβανοί παρομοιάζονται με τους Κούρδους. Για πολλούς αιώνες ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και πριν από εκατό χρόνια απέκτησαν το δικό τους κράτος. Αυτό που τους ενώνει μέχρι σήμερα είναι η αλβανική γλώσσα αλλά και η λατρεία στον μεσαιωνικό ήρωα Σκεντέρμπεη ή Γκιέργκι Καστριότι ή ελληνιστί Γεώργιο Καστριώτη, ο οποίος τον 15ο αιώνα οργάνωσε επαναστατικό κίνημα κατά του οθωμανικού ζυγού. Μέχρι σήμερα σε πολλές αλβανικές και αλβανόφωνες περιοχές υπάρχουν αγάλματά του, ενώ υπό κατασκευή βρίσκεται αυτή την περίοδο ένα ακόμη αντίστοιχο μνημείο στην πόλη Ούλκιν του Μαυροβουνίου, στην οποία κατοικούν ως επί το πλείστον Αλβανοί.

Στο Κοσσυφοπέδιο πάντως το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα, το Vetevendosje (που σημαίνει «Αυτοδιάθεση») τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ της ένωσης με την Αλβανία. Επίσης τον Ιούλιο πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο Αντέμ Ντεμάτσι, πολιτικός, συγγραφέας και σύμβολο του αγώνα για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και τα δικαιώματα των Αλβανών, ο οποίος είχε μάλιστα τιμηθεί με το βραβείο Ζαχάρωφ από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Στην κηδεία του κορυφαίοι πολιτικοί του Κοσσυφοπεδίου τον αποκάλεσαν «Πατέρα του Έθνους».

Στο χείλος του πολέμου Σερβία και Κόσοβο: Αλλαγή συνόρων ζητούν οι Αλβανοί των Σκοπίων – Επιδιώκουν νέα διαίρεση της Σερβίας

SManalysis

Δημοσίευση: 12 Αυγούστου 2018, Pentapostagma


Σερβία και Κόσοβο βρίσκονται στο χείλος του πολέμου, γεγονός που θα οδηγήσει σε μια γενικευμένη διεθνή σύρραξη στην περιοχή. Την αλλαγή συνόρων στο Κοσσυφοπέδιο υποστηρίζουν και αιτούνται οι Αλβανοί των Σκοπίων, σύμφωνα με δηλώσεις του αρχηγού του DPA στα Σκόπια.



Είναι αναμφίβολο πως τα Βαλκάνια βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο με επικείμενες αλλαγές τόσο στο εσωτερικό των Βαλκανικών χωρών, όσο και στην ευρύτερη περιοχή. Με τη συμμετοχή ξένων δυνάμεων σε μια πιθανή σύρραξη αυξάνεται και ο κίνδυνος για νέα διαίρεση της Σερβίας..

Ο πρόσφατα επανεκλεγείς αρχηγός του ‘Δημοκρατικού Αλβανικού Κόμματος’ (DPA) των Σκοπίων, Μεντούχ Τάτσι, προέβη σε δηλώσεις υποστήριξης του προέδρου του Κοσσυφοπεδίου, Χασίμ Θάτσι, για την αλλαγή των συνόρων. Σε συνέντευξή του στα τοπικά μέσα ενημέρωσης των Σκοπίων, είπε ότι συμφωνεί με τις δηλώσεις του προέδρου Θάτσι και προέτρεψε τους θεσμούς στην Αλβανία και την πΓΔΜ να υποστηρίξουν τον Χασίμ Θάτσι.

«Έχω εννοήσει πολύ καλά τον πρόεδρο του Κοσσυφοπεδίου και τις τακτικές του. Λυπάμαι πολύ που πάρα πολλοί συμμετείχαν ασυνείδητα σε συζητήσεις, οι οποίες παρουσίασαν τον πρόεδρο του Κοσσυφοπεδίου σε μια κατάσταση που φαίνεται αδιανόητη. Έχω πολιτική εμπειρία 30 ετών και συνειδητοποιώ ότι αυτό που ο πρόεδρος του Κοσσυφοπεδίου προσπαθεί να κάνει, το υποστηρίζω πλήρως», δήλωσε ο Μεντούχ Τάτσι.

Προέβη, μάλιστα, σε έκκληση προς όλα τα θεσμικά όργανα και τις πολιτικές δυνάμεις του Κοσσυφοπεδίου, της Αλβανίας και της πΓΔΜ να στηρίξουν τον πρόεδρο του Κοσσυφοπεδίου σε αυτό το τελικό παιχνίδι, όπως είπε.




«Δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής εδώ. Αυτός είναι ο τελικός και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και πολύ ενωμένοι απέναντι στη Σερβία. Πιστεύω ότι η συμφωνία Κοσσυφοπεδίου και Σερβίας θα χαλαρώσει τις σερβο-αλβανικές σχέσεις και αυτόματα και τις ‘μακεδονο’-αλβανικές σχέσεις. Είναι ένα πολύ, πολύ απλό θέμα», είπε ο Τάτσι, σύμφωνα με την αλβανική ραδιοτηλεόραση.



“Σπινθήρες Βαλκανικού Πολέμου”

Από πολύ καιρό προβλέπεται ένας νέος πόλεμος στα Βαλκάνια , αλλά τις τελευταίες μέρες ήταν πλησιέστερος από ποτέ, έγραφε την Πέμπτη το ηλεκτρονικό ειδησεογραφικό δελτίο Vzgliad.

Πρόκειται για μια διεθνή σύρραξη και ειδικότερα για ένα νέο πόλεμο για το Κόσοβο, με την συμμετοχή αμερικανικών δυνάμεων, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μιαν νέα διαίρεση της Σερβίας, κατά τον εκδότη του Δελτίου. Το Βελιγράδι έχει συνείδηση του σχεδίου και ετοιμάζει την απάντηση.

Η προθεσμία των 1930 ημερών, εντός της οποίας οι αλβανικές αρχές του Κοσόβου όφειλαν να δημιουργήσουν τους αυτόνομους Δήμους των σερβικών κοινοτήτων στα βόρεια της επικράτειας, έχει εξαντληθεί. Αυτός ήταν ο απαραίτητος όρος για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας, μολονότι ήταν φανερό πως οι Αλβανοί δεν θα έκαναν τίποτα –και όλος ο κόσμος ήταν τώρα ψυχολογικά προετοιμασμένος. Ωστόσο, η κατάσταση πήρε μια στροφή πραγματικά επικίνδυνη.

Την παραμονή της εκπνοής του «σερβικού τελεσιγράφου», φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν περί μιας κλιμάκωσης της βίας στο βόρειο Κόσοβο και μάλιστα έως και επανάληψης των στρατιωτικών συγκρούσεων. Για παράδειγμα, μια εφημερίδα του Βελιγραδίου ανέφερε πως η Μόσχα μετέδωσε στο Βελιγράδι πληροφορίες ότι οι Αλβανοί σχεδίαζαν να επιτεθούν στους σερβικού θυλάκους με τον «στρατό του Κοσόβου», για να επαναλάβουν τα γεγονότα του 2004.

Ορισμένοι ανέφεραν ότι η στρατιωτική επιχείρηση των Αλβανών, με την επωνυμία «Χρυσή Σπάθη», θα περιλάμβανε επίσης και την κατάληψη ορισμένων περιοχών της Νότιας Σερβίας που διεκδικεί η Πρίστινα, υπό το προκάλυμμα της Δύναμης για το Κόσσοβο (KFOR) του ΝΑΤΟ. Μετά από αυτά οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να σημαίνουν συναγερμό και η πολιτοφυλακή τέθηκε σε κατάσταση πολέμου.

Κατά το διάστημα αυτό ο Πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς συνεκάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας σε επείγουσα σύσκεψη στο Βελιγράδι, μετά την οποία απευθύνθηκε στον σερβικό λαό και ειδικότερα στους κατοίκους του Βορείου Κοσόβου. Συνέστησε σε όλους νηφαλιότητα και τους κάλεσε να μην αντιδράσουν σε προκλήσεις, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι η ασφάλεια όλων των Σέρβων αποτελεί «εθνική προτεραιότητα» Κατά τον Αλεξάνταρ Βούτσιτς, όλος ο κόσμος θέλει την ειρήνη, αλλά «κακοί άνθρωποι» οργανώνουν «πολυεπίπεδες προκλήσεις» κατά διαταγήν ξένων μυστικών υπηρεσιών.

Η δύναμη του ΝΑΤΟ (KFOR), ενεργοποιήθηκε πράγματι στο Βόρειο Κόσσοβο, οργανώνοντας εντατικά γυμνάσια. Η επιλογή του χρόνου δεν μπορούσε να είναι χειρότερη, τόσο μάλλον όσο τα γυμνάσια πρόβλεπαν μια μαζική προώθηση πολωνικών και αμερικανικών ταγμάτων στις κρίσιμες ζώνες των σερβικών περιοχών. Και όταν η φάλαγγα των αμερικανικών τεθωρακισμένων δύναμης πεζοναυτών ξεκίνησε προς την βόρεια Μιτρόβιτσα, η νευρικότητα εξελίχτηκε σε ανοιχτή σύγκρουση.

Ιδού τι ακριβώς συνέβη: Νωρίς το πρωί, οι Αμερικανοί έφθασαν ως τον στόχο τους – το μεγαλύτερο φράγμα στην περιοχή του Γκάζιβόντε, που τροφοδοτεί με ηλεκτρισμό το μισό Κόσσοβο και την Νότια Σερβία. Πρόκειται για στρατηγική θέση, κρίσιμης σημασίας για την σερβική ζώνη και γι’ αυτό οι επιφορτισμένες με την προστασία της σερβικές δυνάμεις απέκλεισαν την πρόσβασή της με αντιαρματικούς «αχινούς» και κατέλαβαν θέσεις περιμένοντας τους Αμερικανούς πεζοναύτες. Σύντομα τα αμερικανικά ελικόπτερα εμφανίστηκαν πάνω από την λίμνη. Για μερικές ώρες, η κατάσταση βρισκόταν στο κατώφλι ενός μεγάλου πολέμου.

Στο μεταξύ, το πολωνικό τάγμα έφθασε λαθραία στο χωριό Βαλάκ για να καταλάβει –χωρίς να συναντήσει αντίσταση- τον σταθμό διανομής ρεύματος, που συνδέεται με το φράγμα.
Είναι ντροπή τέτοιες επιχειρήσεις να χαρακτηρίζονται γυμνάσια. Πρόκειται σαφέστατα για μια στρατιωτική πρόκληση, κατέληγε η εφημερίδα.

Αντίστροφη μέτρηση για νέα αιματοχυσία στα Βαλκάνια βλέπουν Ρώσοι και Σέρβοι με δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για το σχέδιο της ΄΄Μεγάλης Αλβανίας΄΄ που βρίσκεται σε εξέλιξη. Άμεσα απειλούνται και τα Σκόπια με την συμφωνία-έκτρωμα για το ονοματολογικό να οδηγείται σε κατάρρευση και την κυβέρνηση των Σκοπίων να χάνει έδαφος με ταχύτατους ρυθμούς, ενώ και η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με την επεκτατική πολιτική των Αλβανών, όπως γράψαμε νωρίτερα.

Ρητορική με πολεμικές δηλώσεις επικρατεί τις τελευταίες, από ηγέτες των Βαλκανικών χωρών, όπως έχουμε αναφέρει επανειλημμένως στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ. Συζητήσεις για ανταλλαγές εδαφών, ΄΄διορθώσεις συνόρων΄΄ και συχνές αναφορές σε επικείμενο πόλεμο με αφορμή τα παραπάνω, αποτελούν τα βασικά θέματα που απασχολούν τα Βαλκάνια.

Είναι θέμα χρόνου πλέον να πραγματοποιηθούν οι αλλαγές συνόρων και τα Βαλκάνια να οδηγηθούν σε νέο πόλεμο, υπό την αιγίδα μεγαλύτερων συμφερόντων.

“Επιστρέφει το φάντασμα της Μεγάλης Αλβανίας” γράφει η DW

SManalysis

Από Π. Καρβουνόπουλος - 12/08/2018 | 11:40

Η DW σε εκτενές άρθρο της κάνει λόγο για την επιστροφή “του φαντάσματος στην Αλβανία”.

Το άρθρο της DW:


Τελευταία παρατηρείται μια ολοένα μεγαλύτερη προσέγγιση μεταξύ Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου. Οι προτάσεις για έναν κοινό Πρόεδρο έχουν μπει βέβαια στο συρτάρι εξαιτίας της διεθνούς κατακραυγής. Εντούτοις η δημιουργία κοινής τελωνειακής αρχής βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Επίσης η εξάλειψη των συνόρων μεταξύ Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή από τον ερχόμενο Ιανουάριο. Έτσι το όνειρο μιας Μεγάλης Αλβανίας – ή «Φυσικής Αλβανίας» όπως επίσης λέγεται – που θα απλώνεται στα «φυσικά» της σύνορα, δηλαδή σε περιοχές εκτός των αλβανικών συνόρων στις οποίες ζουν Αλβανοί, μοιάζει να έρχεται ξανά στην επιφάνεια μετά από δεκαετίες.

Το σχέδιο αυτό πήρε εκ νέου ώθηση τις τελευταίες εβδομάδες χάρη στον πρόεδρο του Κοσσυφοπεδίου Χασίμ Θάτσι, οποίος ζητά «συνοριακές διορθώσεις» και ειδικότερα την ένωση της Κοιλάδας του Πρεσέβου με το Κοσσυφοπέδιο. Στην περιοχή αυτή γύρω από τις πόλεις Πρέσεβο, Μπουγιάνοβατς και Μεντβέτζα στη νότια Σερβία ζουν περίπου 100.000 Αλβανοί, οι οποίοι εδώ και καιρό δεν ταυτίζονται με το Βελιγράδι. Σύμφωνα με τον Θάτσι αυτές οι «συνοριακές διορθώσεις» είναι δυνατές και αναγκαίες «επειδή η Σερβία δεν έχει καταφέρει να διασφαλίσει τα μειονοτικά τους δικαιώματα».

Ποια εδάφη θα συμπεριελάμβανε μια Μεγάλη Αλβανία;

Οι σημαίες της Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου κυμάτισαν στην βουλή του Κοσσυφοπεδίου όταν αυτό κήρυξε την ανεξάρτησία του το 2008Οι σημαίες της Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου κυμάτισαν στην βουλή του Κοσσυφοπεδίου όταν αυτό κήρυξε την ανεξάρτησία του το 2008
Όμως σε ποιες περιοχές θα εκτεινόταν θεωρητικά μια Μεγάλη Αλβανία, ένα σενάριο βέβαια που απορρίπτουν και μάλιστα σε αυστηρούς τόνους τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ; Τα δύο βασικά «συστατικά» της θα ήταν η σημερινή Δημοκρατία της Αλβανίας και το Κοσσυφοπέδιο. Επίσης στη γειτονική ΠΓΔΜ ζουν σήμερα μισό εκατομμύριο Αλβανοί. Σε αυτούς προστίθενται επίσης οι Αλβανοί της νότιας Σερβίας καθώς και μερικές δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες τους που ζουν στο Μαυροβούνιο. Επίσης σε αυτούς θα μπορούσαν να προστεθούν και περιοχές της Ελλάδας σύμφωνα με τον θεωρητικό της Μεγάλης Αλβανίας Κότσο Ντανάι, μολονότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει καν την ύπαρξη αλβανικής μειονότητας στην χώρα. Συνολικά οι Αλβανοί που ζουν στην περιοχή των Βαλκανίων εκτός Αλβανίας υπολογίζονται στα έξι εκατομμύρια

Ο Γερμανός ειδικός σε θέματα Αλβανίας Αντρέας Βίλντερμουτ βλέπει το όλο θέμα με ψυχραιμία. Σύμφωνα με τον ειδικό η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο επιδιώκουν «κάτω από μια επίσημη ένωση να καταφέρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενότητα». Αυτό είναι για τον ίδιο ένας «θεμιτός σκοπός, δεδομένου ότι δεν μπορεί κανείς να τους επιβάλει κανόνες που ισχύουν στην ΕΕ». Η Σερβία βέβαια αντιμετωπίζει το θέμα διαφορετικά. Δέκα χρόνια μετά την απόσχιση της επαρχίας του Κοσσυφοπεδίου θέλει να επανακτήσει τον έλεγχο στην περιοχή αυτή. Μάλιστα πριν από λίγες μέρες η φιλοκυβερνητική σερβική εφημερίδα Politika έγραφε στο πρωτοσέλιδό της: «Τα Τίρανα και η Πρίστινα δημιουργούν τη Μεγάλη Αλβανία». Όπως δήλωσε ο Σέρβος υπ. Άμυνας Αλεξάνταρ Βούλιν: «Όλα τα βαλκανικά κράτη έχουν λόγους να φοβούνται». Αυτή η ιδέα θα ήταν μια «ατυχία», η οποία θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο, είπε ακόμη ο ίδιος.

Οθωμανικά κατάλοιπα, παλιοί και νέοι ήρωες

Άγαλμα το εθνικού ήρωα των Αλβανών Σκεντέρμπεη στα ΤίραναΆγαλμα το εθνικού ήρωα των Αλβανών Σκεντέρμπεη στα Τίρανα
Από την άλλη πλευρά ο Κότσο Ντανάι περιοδεύει ανά τα Βαλκάνια με το σλόγκαν «Το αλβανικό ζήτημα δεν έχει λυθεί». Το αλβανικό έθνος εμφανίζεται διαχρονικά διασπαρμένο σε περισσότερα κράτη. Συχνά οι Αλβανοί παρομοιάζονται με τους Κούρδους. Για πολλούς αιώνες ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και πριν από εκατό χρόνια απέκτησαν το δικό τους κράτος. Αυτό που τους ενώνει μέχρι σήμερα είναι η αλβανική γλώσσα αλλά και η λατρεία στον μεσαιωνικό ήρωα Σκεντέρμπεη ή Γκιέργκι Καστριότι ή ελληνιστί Γεώργιο Καστριώτη, ο οποίος τον 15ο αιώνα οργάνωσε επαναστατικό κίνημα κατά του οθωμανικού ζυγού. Μέχρι σήμερα σε πολλές αλβανικές και αλβανόφωνες περιοχές υπάρχουν αγάλματά του, ενώ υπό κατασκευή βρίσκεται αυτή την περίοδο ένα ακόμη αντίστοιχο μνημείο στην πόλη Ούλκιν του Μαυροβουνίου, στην οποία κατοικούν ως επί το πλείστον Αλβανοί.

Στο Κοσσυφοπέδιο πάντως το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα, το Vetevendosje (που σημαίνει «Αυτοδιάθεση») τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ της ένωσης με την Αλβανία. Επίσης τον Ιούλιο πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο Αντέμ Ντεμάτσι, πολιτικός, συγγραφέας και σύμβολο του αγώνα για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και τα δικαιώματα των Αλβανών, ο οποίος είχε μάλιστα τιμηθεί με το βραβείο Ζαχάρωφ από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Στην κηδεία του κορυφαίοι πολιτικοί του Κοσσυφοπεδίου τον αποκάλεσαν «Πατέρα του Έθνους».

Τόμας Μπρέι, dpa / Δήμητρα Κυρανούδη

Η κρίση στις σχέσεις Ρωσίας και Ελλάδας είναι πιο σοβαρή απ’ ότι φαίνεται: Ο τουρκικός ρόλος

SManalysis

 AUGUST 11, 2018 Link

 Την ίδια ώρα που οι σχέσεις της Ουάσιγκτον και της Άγκυρας βρίσκονται στο ναδίρ και η τουρκική οικονομία οδεύει στα τάρταρα, μία άλλη διεθνής κρίση υποβόσκει, για τη δημιουργία της οποίας θα μπορούσαν να έχουν ανάμειξη και άλλες χώρες, με πρώτη την Τουρκία. Η Ελλάδα και η Ρωσία ανταλλάσσουν εδώ και εβδομάδες πυρά, και χθες ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς μίλησε για πρώτη φορά για το ενδεχόμενο η Μόσχα να εκτελεί έργο για την Τουρκία εναντίον της Αθήνας.

Η παράγραφος της ανακοίνωσης του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, που προκάλεσε αίσθηση, είναι η εξής: “Η Ρωσία, αυτή τη στιγμή, δείχνει ως να μη μπορεί να αντιληφθεί τις θέσεις αρχών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Από τότε που πολεμά ως σύντροφος εν όπλοις της Τουρκίας και της παρέχει σειρά διευκολύνσεων στον τομέα της ασφάλειας, δείχνει να απομακρύνεται σταθερά από θέσεις που αρμόζουν στο επίπεδο φιλίας και συνεργασίας που χαρακτήριζε τις σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας εδώ και 190 χρόνια.

Δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα έχει δικά της συμφέροντα και κριτήρια στη διεθνή πολιτική». Η κατηγορία εναντίον της Ρωσίας, και η αναφορά στη σχέση της με την Τουρκία, η οποία είναι πλέον στρατηγική, συζητήθηκε και στο εξωτερικό, καθώς -χωρίς ίσως να το περίμενε η Ελλάδα- ειπώθηκε μία μεγάλη αλήθεια, που την έκρυβαν μέχρι τώρα οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ: ότι η Μόσχα και η ΄Άγκυρα, μαζί με την Τεχεράνη έχουν συμμαχήσει στο πρότυπο -όσο και να προκαλεί ρίγος- του αλήστου μνήμης Συμφώνου της Βαρσοβίας, και ενώ η Τουρκία παραμένει ακόμα και σήμερα ένας δύσκολος σύμμαχος και στο ΝΑΤΟ.

Στις αρχές Ιουλίου, στις Βρυξέλλες, τέθηκε αθόρυβα το θέμα της πιθανής απώλειας μυστικών της Δυτικής Συμμαχίας από τη Ρωσία με τη βοήθεια της Τουρκίας, αλλά η αμερικανική πλευρά, που καιγόταν για την υπόθεση του Πάστορα Άντριου Μπράνσον, απέρριψε κάθε ιδέα για συζήτησή του. Τώρα, ακόμα και οι αφελείς της αμερικανικής γραφειοκρατίας, άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι η Τουρκία είναι απλά μία εχθρική χώρα. Στη δημοσιογραφική μου καριέρα γνώρισα πολλούς γραφειοκράτες, που δεν ήθελαν να ακούσουν τα δικά μας επιχειρήματα για την Τουρκία. Με ικανοποίηση τους ακούω να τα επαναλαμβάνουν ως δικά τους πλέον. Όμως, προσωπικά δεν έχω την παραμικρή εμπιστοσύνη. Φοβάμαι πως αν ο Ερντογάν προδώσει τον Πούτιν, που είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο, θα σπεύσουν να τον αγκαλιάσουν και από τη …χαρά τους να του χαρίσουν και την Κύπρο, όπως επιχείρησαν το 2004… Όλα είναι πιθανά. Όμως, για τώρα τουλάχιστον, και για όσο ο πρόεδρος της Τουρκίας τους ψήνει το ψάρι στα χείλη, οι Αμερικανοί θα τον πολεμήσουν και θα προσπαθήσουν να τον γονατίσουν ώστε παρακαλώντας να ζητά την εύνοια και τη βοήθειά τους. Το θέμα είναι άλλο πλέον.

 Η Ελλάδα δέχεται επίθεση από τη Ρωσία του Πούτιν, ο οποίος στη φάση αυτή εξυπηρετεί τον Ταγίπ Ερντογάν, και οι σύμμαχοι της στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλλες δεν πρόσφεραν ακόμα χείρα βοηθείας και φιλίας. Η Ελλάδα έχει ανάγκη αυτή τη βοήθεια και την υποστήριξη, διότι ο Πούτιν δεν είναι ένας νορμάλ ηγέτης. Στην άσκηση της πολιτικής δεν έχει κανένα απολύτως συναίσθημα. Βαδίζει στη βάση της εξυπηρέτησης των στρατηγικών και οικονομικών του συμφερόντων.

Και τα συμφέροντα του πιστεύει ότι δεν εξυπηρετούνται από την Ελλάδα, η οποία με τη Συμφωνία των Πρεσπών, ψαλίδισε τα όνειρα του για τη ρωσική επικράτηση στα Βαλκάνια. Η Ρωσία, μόνο με την αμφιλεγόμενη Σερβία να την ακούει, και όχι πάντα, είναι εκτός του γεωστρατηγικού παιγνιδιού στη Βαλκανική. Η σημερινή Ρωσία είναι κάτι διαφορετικό από αυτή που ξέραμε στο παρελθόν. Είναι ένα εθνικιστικό-χριστιανικό κράτος του οποίου ηγείται ένας σκληρός αυταρχικός πολιτικός, ο οποίος πιστεύει με φανατισμό στη Μεγάλη Ορθόδοξη Ρωσία. Εγώ θα στοιχηματίσω, ότι δεν θα διστάσει να «σταυρώσει» και το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, με τη βοήθεια του Ερντογάν, για να του πάρει τα σκήπτρα το Πατριαρχείο της Μόσχας.

Αυτή τη στιγμή, η Ρωσία θεωρεί την Ελλάδα μία εχθρική χώρα. Όλα αυτές οι κουβέντες για τον «ξανθό ηγέτη» και το «ξανθό γένος», που θα συντρίψουν την Τουρκία προς δόξα της Ορθοδοξίας, είναι κουραφέξαλα και κουβέντες του καφενέ. Η σημερινή Ρωσία παίζει ξεκάθαρα το παιγνίδι της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα, και ο μόνος λόγος που στηρίζει ακόμα την Κύπρο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, είναι το ρωσικό χρήμα που φυλάσσεται στις κυπριακές τράπεζες. Για το λόγο αυτό, και για όσο δεν βρίσκουν άλλο «παράδεισο», οι Ρώσοι θα συνεχίσουν να βοηθούν την Κύπρο. Είναι και υποχρεωμένοι και αναγκασμένοι.

Η κρίση στις σχέσεις της Ρωσίας και της Ελλάδας είναι επικίνδυνη και δεν θα ξεπεραστεί εύκολα. Δεν πρόκειται για ένα απλό «καυγά», ούτε είναι επιχείρημα ότι όλα συμβαίνουν λόγω του «οξύθυμου» Κοτζιά. Είναι στρατηγική επιλογή της Μόσχας αυτή η σύγκρουση και έχει στόχο και την Ελλάδα, και το Φανάρι και το Άγιο Όρος. Ας μην είμαστε αφελείς. Σίγουρα, θα ήταν προτιμότερο να είχαν λυθεί αθόρυβα τα προβλήματα με τη Ρωσία, Όμως, στις πολλές οχλήσεις της Αθήνας για να σταματήσει ο υπόγειος πόλεμος των εθνικιστών, που στηρίζονταν από τη Μόσχα, οι Ρώσοι αγνόησαν τις ελληνικές εκκλήσεις.

Και τότε δεν υπήρχε άλλη επιλογή για την Αθήνα. Η δημοσιοποίηση του θέματος ήταν αναγκαία. ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Διαβάζω όλους αυτούς τους φιλοδυτικούς και νεοφιλελεύθερους αναλυτές, που για χρόνια βρίζουν τον Πούτιν και τη Ρωσία, να έχουν βγει εκτός εαυτού και να νοιάζονται ξαφνικά για τις καλές σχέσεις της Μόσχας με την Αθήνα. Δεν καταλαβαίνουν ότι γίνονται γελοίοι; Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Πηγή: Η κρίση στις σχέσεις Ρωσίας και Ελλάδας είναι πιο σοβαρή απ’ ότι φαίνεται: Ο τουρκικός ρόλος https://hellasjournal.com/2018/08/i-krisi-stis-scheseis-rosias-kai-elladas-einai-pio-sovari-ap-oti-fainetai-o-toyrkikos-rolos/

Την μνήμη του Αριστοτέλη Γκούμα τίμησε η Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου

SManalysis

Χιμάρα, 12 Αυγούστου 2018 Echedoros

Οκτώ ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την άνανδρη δολοφονία του Έλληνα Βορειοηπειρώτη Αριστοτέλη Γκούμα από αλβανούς εξτρεμιστές λίγα μέτρα έξω από το σπίτι του στην Χιμάρα, επειδή δεν υποχώρησε από το δικαίωμα να ομιλεί την μητρική του γλώσσα στην γενέθλια γη του.

Σήμερα το πρωί τελέστηκε τρισάγιο στο μνήμα του Εθνομάρτυρα στο Νεκροταφείο της Χιμάρας από την οικογένεια του, παρουσία συγγενών, φίλων, συντοπιτών και άλλων πατριωτών που βρέθηκαν εκεί για να αποτίσουν φόρο τιμής στην μνήμη του αλλά και για να στείλουν το μήνυμα ότι όσα χρόνια και αν περάσουν η θυσία του δεν θα ξεχαστεί ποτέ.


Το παρόν έδωσε με αντιπροσωπεία της και η Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου, ο πρόεδρος της οποίας κατέθεσε στεφάνι στο μνήμα του Αριστοτέλη Γκούμα ως μία ελάχιστη ένδειξη τιμής στη μνήμη του.


12 Αυγούστου 2010 - 12 Αυγούστου 2018

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΓΚΟΥΜΑΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ!