Panajot Barka
Στενός μου συνεργάτης ήρθε με βιασύνη και με ολάνοιχτα μάτια να μου φέρει την είδηση ότι η Βουλή των Σκοπίων επισημοποίησε με το νόμο την αλβανική γλώσσα στο κρατίδιο των Σκοπίων. Περίμενε να αντιδράσω και σαν δεν το είδε μαρμάρωσε. Είχα ακούσει την είδηση και η φάση της ανοιχτής αντίδρασης και των σχολίων είχε περάσει. Όμως, στα μάτια και το πρόσωπο του συνεργάτη μου διάβαζα ακόμα τις ίδιες αντιδράσεις.
Αδορούσαν το γεγονός ότι εμείς είμαστε τόσο ανίκανοι, επειδή μας κρατούν με το λουρί στο σβέρκο, που δεν μπορούμε να έχουμε ούτε πινακίδες στην ελληνική με τα ονόματα των χωριών μας, δεν ξέρουμε πώς θα κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα για να ανοίξουμε ένα σχολείο στη μητρική γλώσσα.
Δεν ξέρουμε πώς θα κατοχυρώσουμε τις ελληνικές μειονοτικές περιοχές (για να προσθέσουμε μια επιπλέον, όπως τη Χιμάρα, παραδεχόμαστε να διαλύσουμε όλες τις άλλες), σχεδόν αυτόβουλα απαλλοτριωθήκαμε από τις περιουσίες μας, αλλοιωθήκαμε δημογραφικά, μαραζώνουμε οικονομικά και καθημερινά ξεπουλούμε εθνική ψυχή και υπόσταση για να παχύνουμε το τομάρι μας, να φορέσουμε με χοντροπέτσι το πρόσωπο μας για να μη νιώθουμε ντροπή και αίσχος!
Αλήθεια , που είναι οι ηγέτες μας;;;;! Μετά από το τελευταίο ταξίδι που είχαν στην Αμερική εξαφανίστηκαν. Ποιος και γιατί τους έβαλε πάγο ανάμεσα στα πόδια;!! Κάποιοι συνδέουν τη σιωπή του Ντούλε με την επόμενη κολοτούμπα, ή με φίλημα της ίδιας κατουρημένης ποδιάς ....δλδ επιστροφή στη μοιρασιά του ταψιού της εξουσίας με το Ράμα, αλλά στο πλευρό του Μπάσια.
Επιβεβαιώνεται πάντως για μια ακόμη φορά ότι οι δικοί μας πολιτικοί ηγέτες επένδυσαν στον ελληνικοαμερικανικό παράγοντα και λόμπι στις ΗΠΑ σε όφελος των Αλβανών πολιτικών ηγετών, αλλά όχι για να επωφεληθεί ο τόπος μας, παρά μόνο οι οι ίδιοι προσωπικά! Έτσι εξηγείται που η σιωπή τους περιέλαβε και το θέμα των περιουσιών της Χιμάρας.
No comments:
Post a Comment