Παναγιώτη Μπάρκα 
Επίσημες εξ΄ Ελλάδος πηγές επιβεβαίωσαν την πραγματοποίηση της αναβληθείσας επίσκεψης του Πρωθυπουργού Μητσοτάκη στον ΤΟΠΟ ΜΑΣ (!), λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Καλώς να ορίσει!
Παρά την ιστορική της σημασία, σε ότι αφορά επισκέψεις Ελλήνων πρωθυπουργών στον ΤΟΠΟ ΜΑΣ, η επίσκεψη δεν μαρτυρεί ότι φέρνει κάτι σημαντικό για τον Ελληνισμό! Φαίνεται ότι δύο είναι οι λόγοι της επίσκεψης. Οι πιέσεις και κριτικές που δέχτηκε ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα με την εντελώς αδικαιολόγητη αναβολή της προηγούμενης επίσκεψης της 7ης Δεκεμβρίου. Ο δεύτερος λόγος είναι η ανάγκη υπογραφής με όποιο τίμημα, του συνυποσχετικού με τα Τίρανα για την προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης για την ΑΟΖ στο Ιόνιο.
O ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, είναι στη μέση. Όχι ως ό τι δηλώνεται. Γέφυρα φιλίας, παράγοντας συνεργασίας, εθνική υπόθεση…! Αλλά ως διαπραγματεύσιμο αγαθό στις Ελληνοαλβανικές σχέσεις με δεδομένες ιστορικά τις ελληνικές παραχωρήσεις.
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ
Και η συγκεκριμένη συγκυρία αποδεικνύει ότι η Ελλάδα επικαλείται την δυτική ταυτότητα και ανωτερότητα για να κρύψει το σύνδρομο της διαχρονικής υποχωρητικότητας στους αλβανικούς ισχυρισμούς που υποθάλπονται από τρίτες χώρες με κύρια την Τουρκία.
Προσωπικά, ως Έλληνας στην Αλβανία, που καταβάλλω καθημερινά προσπάθειες για να διατηρήσω αξιοπρεπώς την εθνική μου ταυτότητα (όπως και άλλοι συμπατριώτες μου), νιώθω προσβεβλημένος όταν βλέπω τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών της Πατρίδας μου, οι οποίοι όταν βρίσκονται στα Τίρανα, εξαρτούν την αξιοπρέπεια και κύρος τους (που δεν είναι προσωπικά αλλά εθνικά) από το χαμόγελο και τα χείλη του Έντι Ράμα!
Μια τέτοια συμπεριφορά έχει βάθος χρόνου. Ας μη λησμονούμε ότι από το 1971-72 η κυβέρνηση της Χούντας, η δήθεν πατριωτική, για να πετύχει την αποκατάσταση των σχέσεων με τον άλλο δικτάτορα, τον Εμβέρ Χότζα, χόρεψε στον ΟΗΕ στους όρους του Χότζα, υιοθετώντας λέξη προς λέξη την βούληση των Τιράνων, ότι η Αθήνα παραιτείται επισήμως από κάθε διεκδίκηση για το Βορειοηπειρωτικό!
Σε όλα τα σκαμπανεβάσματα των Ελληνοαλβανικών σχέσεων στα επόμενα 50 χρόνια ήταν μονίμως η Ελλάδα που έπαιρνε πρωτοβουλία για τη βελτίωση των σχέσεων με την Αλβανία μετά από κάθε προμελετημένη κατσιποδιά των Τιράνων και κάνοντας νέες υποχωρήσεις.
Υπό το σκεπτικό αυτό, η Αθήνα δεν μπορεί να φθάσει ούτε τη Βουλγαρία. Η Σόφια με το κύρος χώρας μέλους της Ε. Ένωσης ανάγκασε τον Ράμα να αναγνωρίσει βουλγαρική μειονότητα στην Αλβανία. Ενώ η Αθήνα επιτρέπει την αλλοίωση και αποσύνθεση της μεγαλύτερης και σημαντικότερης εθνικής της μειονότητας, με αναγνωρισμένα διεθνώς ιστορικά κεκτημένα, με εδαφική συνέχεια με την ελληνική επικράτεια!
ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΡΑΜΑ
Το αίτημα Μητσοτάκη προς Ράμα, με κίνητρο την πρόταση Ράμα προς Μητσοτάκη, για να επισκεφτούν από κοινού την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, θα ήταν λογικό και αποδεχτό σε περίπτωση που ο Ελληνισμός στην Αλβανία θα έχαιρε αξιοπρεπώς όλων των εθνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων του. Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο!
Σε περίπτωση που γίνει εφικτή αυτή «η από κοινού» επίσκεψη, αυτό θα σημάνει ότι ο Αλβανός Πρωθυπουργός θα κάνει πράξη ό, τι υποσχέθηκε στη Δερβιτσάνη. Δλδ θα δείξει στον Έλληνα πρωθυπουργό «τα έργα του» που εκείνος καταφέρνει «στη μειονότητα» με τους εγκάθετούς του, «Έλληνες»! Άρα, θα θέσει τον Έλληνα Πρωθυπουργό σε θέση συνηγόρου των πράξεων των Τιράνων ή συνενόχου για την χωρίς προηγούμενο δραματική κατάσταση του Ελληνισμού στην Αλβανία.
Οι εγκάθετοι του Ράμα, εκπρόσωποι του ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ, δεν έχουν άποψη, ούτε προτάσεις, ούτε απαιτήσεις και διεκδικήσεις. Προτιμούν μια τέτοια επίσκεψη, όχι για να λύσουν οι δύο πρωθυπουργοί από κοινού τα προβλήματα που αντιμετωπίζει από αλβανικής πλευράς ο Ελληνισμός στην Αλβανική, όπως δηλώνουν. Αλλά για να πετύχουν την από κοινού αναγνώρισή τους, ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση της πολιτικής τους επιβίωσης.
Από την άλλη, ο Ελληνισμός της Αλβανίας έχει προβλήματα τόσο με την αλβανική πλευρά, όσο και με την ελληνική, τα οποία είναι εντελώς διαφορετικής φύσεως. Συνεπώς δεν είναι εφικτό και λογικό να τεθούν σε μια κοινή επίσκεψη.
Ο Ελληνισμός εντούτοις, ούτε μπορεί και ούτε θέλει να παρουσιαστεί με μια κοινή αντιπροσωπευτική ομάδα, με κοινές διεκδικήσεις, απαιτήσεις και προβληματισμούς αντίστοιχες για κάθε πρωθυπουργό. Όλα επίσης δείχνουν ότι κάτι τέτοιο δεν το επιθυμούν, ούτε τα Τίρανα και ούτε η Αθήνα. (Γι΄αυτό και η επίσκεψη θα διέπεται από λαϊκίστικη συμπεριφορά)
Τον Αλβανό Πρωθυπουργό συμφέρει η από κοινού επίσκεψη, διότι το σόου θα του εξασφαλίσει μια ιστορική βεβαίωση με σφραγίδα Έλληνα Πρωθυπουργού, ότι ο Ελληνισμός στην Αλβανία χαίρει όλων των δικαιωμάτων του.
Για τον Έλληνα πρωθυπουργό όμως αλλού κρύβεται ο λαγός. Από την μία θα δεχτεί την εθνική αυτή πρόκληση (ως εθνική παραχώρηση) για να καλοπιάσει το Ράμα στο μεγάλο θέμα της υπογραφής του συνυποσχετικού για την προσφυγή στη Χάγη για την ΑΟΖ. Από την άλλη θέλει να πάει με το Ράμα και στη Χιμάρα. Αυτό, κατά τον αλβανικό τύπο θα ερμηνευτεί ως αναγνώριση από κοινού της ελληνικότητας της Χιμάρας. Ο Ράμα γνωρίζει (ως δικό του έργο) ότι πρακτικά δεν υφίσταται πλέον Ελληνισμός στην Χιμάρα. Απροστάτευτο είδος υπό εξαφάνιση. Όμως, δεν μπορεί να συνοδέψει τον Μητσοτάκη ούτε στην αλβανοποιημένη στη Χιμάρα. Γνωρίζει ότι θα κατηγορηθεί για εθνική μειοδοσία. Αλλά και ούτε θέλει να δώσει μια τέτοια ικανοποιήσει, έστω και για τους τύπους, στους Έλληνες! Οπότε κατά τις πρώτες πληροφορίες, θα συνοδεύσει τον Μητσοτάκη μόνο στη Δρόπολη. Όπως έκανε ο Ε. Χότζα για να δείξει «το μεγαλείο του έργου του» στο σύνολο της Ε.Ε.Μ.
Ο ΓΡΙΦΟΣ ΤΗΣ ΑΟΖ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΠΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ.
Κατά βάθος, η υπογραφή της ΑΟΖ στο Ιόνιο στρέφεται κατά των ιστορικών κεκτημένων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, διότι είναι άρρηκτα συνδεμένη με την διμερή αναγνώριση και των χερσαίων ελληνοαλβανικών συνόρων. Οι όλες πληροφορίες λένε ότι η αλβανική πλευρά για να εμποδίσει εκ΄νέου την επίτευξη συμφωνίας ΑΟΖ (και σε περίπτωση που η υπόθεση φθάσει στο δικαστήριο της Χάγης και κερδηθεί από Ελλάδα, κάτι που στην Αλβανία θεωρείται δεδομένο) θα θέσει το θέμα αναγνώρισης από Ελλάδα των διμερών χερσαίων συνόρων. (Αφού θα έχει πάρει όσα περισσότερα προνόμια στη θάλασσα.)
Συνεπώς, ο Ράμα δείχνει ότι για την υπογραφή του συνυποσχετικού, δεν τον συγκινούν ιδιαίτερα οι ελληνικές παραχωρήσεις στο θέμα των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Έτσι κι αλλιώς γνωρίζει ότι, είτε με τη συγκατάθεση της Αθήνας, είτε χωρίς αυτή, η Ε.Ε.Μ είναι υπό τον πλήρη έλεγχό του και η Αθήνα είναι στο περιθώριο.
Εκείνο που ο Ράμα φαίνεται ότι θέλει να πετύχει είναι οι περαιτέρω ελληνικές παραχωρήσεις όσον αφορά τις διεκδικήσεις του στην οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Ιόνιο. Από δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων, της προηγούμενης και της νυν ελληνικής κυβέρνησης, προκύπτει ότι, με γνώμονα την επίτευξη συμφωνίας ΑΟΖ με την Αλβανία, η Ελληνική πλευρά κάνει συνεχώς παραχωρήσεις στις αλβανικές διεκδικήσεις. (Μια τέτοια είναι η παραίτηση της Ελλάδας από υφαλοκρηπίδα, ή ΑΟΖ σε νησιά της στο Ιόνιο).
ΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ «ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ»
Η μακρά ιστορία για την ΑΟΖ στο Ιόνιο με την Αλβανία και οι συνεχείς παλινδρομήσεις έχουν αποδείξει ότι το βασικό εμπόδιο αποτελεί η Τουρκία. Δεν πρόκειται τόσο επειδή δε θέλει την προσέγγιση της Αλβανίας με την Ελλάδα, όσο φοβάται το προηγούμενο που θα δημιουργηθεί σε βάρος των διεκδικήσεων της στο Αιγαίο. Ωστόσο όμως, φαίνεται ότι οι ελληνικές παραχωρήσεις στο Ιόνιο θα αποτελέσουν αρνητικό προηγούμενο για την Ελλάδα σε ότι αφορά τα δικαιώματά της σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ των νησιών της στο Αιγαίο. ΤΕΛΟΣ
No comments:
Post a Comment