KATHIMERINI, Παρασκευή, 22 Μάϊος 2009

Οι εκλογές στην Αλβανία

Tου Σταυρου Τζιμα

Aνέκαθεν οι εκλογές στη γειτονική Αλβανία είχαν ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον για την Ελλάδα και κάθε φορά που διεξάγονταν η θερμοκρασία στις σχέσεις των δυο χωρών ανέβαινε κατακόρυφα. Ο λόγος; η ελληνική μειονότητα και η κοινοβουλευτική της παρουσία. Καλό κόμμα ήταν για μας εκείνο στο οποίο θα προσκολλούσε προεκλογικά, για να επιβιώσει, το μικρό Κόμμα Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ), που αποτελεί και την οργανωμένη πολιτική της έκφραση. Λίγο ή ελάχιστα μας απασχολούσε αν κυβερνούσε δημοκρατικά, αν η πολιτική του οδηγούσε στην οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία της γείτονος -και μαζί του ελληνικού στοιχείου- ποια ήταν η πολιτική του στη βαλκανική σκακιέρα.

Η αγωνία μας στις αλβανικές εκλογές εξαντλείτο στο εάν θα πάει καλά το ΚΕΑΔ και αν θα σπάσει το «φράγμα» των τριών βουλευτών, όριο που δεν ξεπέρασε ποτέ. Και δεν το ξεπέρασε γιατί δεν το επέτρεψε η πολιτική εσωστρέφεια στην οποία έχει βυθιστεί η ελληνική μειονότητα και από την οποία δεν λέει να βγει.Δεν θυμάμαι σε όλα αυτά τα χρόνια μια εκλογική αναμέτρηση στην οποία οι μειονοτικοί μας να κατήλθαν μονοιασμένοι, με εξαίρεση ίσως εκείνη του 1991, αμέσως μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, όταν η πολιτική τους οργάνωση «Ομόνοια» έστειλε στο κοινοβούλιο πέντε εκπροσώπους της. Οι έριδες, οι φατριασμοί, οι χωρίς αρχές αντιπαραθέσεις, οι προσωπικές φιλοδοξίες, τα μικροσυμφέροντα, αποτυπώνονταν στην εκλογική συμπεριφορά της τροφοδοτώντας κλίμα απογοήτευσης στους ομογενείς.Τα ίδια και τώρα.

Το ΚΕΑΔ κατέρχεται στις εκλογές τραυματισμένο. Παραμονές τις κρίσιμης μάχης αποχώρησαν αξιόλογα στελέχη του προβάλλοντας διαφωνίες με όχι και τόσο έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά. Την ώρα που επιχειρεί άνοιγμα στους μη μειονοτικούς ψηφοφόρους, χάνει σημαντικό έδαφος στους ομογενείς που θεωρητικά είναι η μεγάλη, δεξαμενή ψήφων του.Οι άνεμοι δεν είναι ούριοι για το κόμμα της μειονότητας, που απειλείται με περαιτέρω εκλογική συρρίκνωση. Η -αναγκαστική- επιλογή του να συμπαραταχθεί με τους σοσιαλιστές απορρίπτοντας τον συνασπισμό του Μπερίσα γιατί είχε συμπεριλάβει σε αυτόν και το κόμμα των Tσάμηδων, δεν του εξασφαλίζει την επιτυχία την οποία προσδοκά διά της έμμεσης πριμοδότησής του από το Σοσιαλιστικό Κόμμα.

Ούτε η χαρισματική παρουσία στα ΜΜΕ του προέδρου κ. Βαγγελή Ντούλε φτάνει.Η πόλωση προβλέπεται μεγάλη και η πίεση των αλβανικών κομμάτων, που κατεβάζουν ομογενείς στα ψηφοδέλτιά τους, αναμένεται ασφυκτική.Ο μεγάλος εχθρός του όμως βρίσκεται στα σπλάχνα του και είναι ο διχασμός που κατατρώει τους Ελληνες της Αλβανίας και για τον οποίο δεν είναι άμοιρο ευθυνών το «μητροπολιτικό» κέντρο, που μια ζωή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έπαιζε και εξακολουθεί να παίζει, παιχνίδια στην πλάτη τους. Αλλά αυτό το τελευταίο είναι ένα κεφάλαιο που όζει.