Η «τέλεια καταιγίδα» έφτασε και η χώρα αναζητά πρωθυπουργό με «balls» απέναντι στον Ρ.Τ.Ερντογάν. Οι στιγμές είναι ιστορικές αλλά δυστυχώς αυτά που ακούσαμε χτες από την ελληνική πολιτική ηγεσία ήταν τραγικά. Αντίθετα, η Μόσχα λαμβάνει θέσεις μάχης στο ενδεχόμενο η Τουρκία να κινηθεί δια των όπλων σε «αναθεώρηση» της Συνθήκης της Λωζάνης και αυτός είναι ο ένας από τους δύο λόγους που αποστέλλει την πυρηνοκίνητη αρμάδα στη Μεσόγειο.
Γιατί λέμε «τέλεια καταιγίδα»; Ξαναδιαβάστε το άρθρο μας ΕΚΤΑΚΤΟ-ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Πολεμικές ιαχές από την Τουρκία: «Εμείς θα κερδίσουμε τον πόλεμο – Αυτός θα είναι ο Τελευταίος Πόλεμος Ανεξαρτησίας μας»  και δείτε το πολεμικό μανιφέστο του συμβούλου του Ρ.Τ.Ερντογάν.
Σε αντίθεση με ότι διαδίδουν περίεργοι κύκλοι, οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν και την ικανότητα και τα μέσα -ακόμη- να δώσουν ένα σκληρό μάθημα στην Άγκυρα. Οι πολιτικοί μας όμως είναι κατώτεροι των περιστάσεων. 

Η Ρωσία μπορεί να μην θέλει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης αλλά αν αυτό συμβεί θέλει να είναι έτοιμη με ισχυρή ναυτική παρουσία στην περιοχή για να πάρει αυτό που της ανήκε εξαρχής: Εφαρμογή των όσων προέβλεπε γι αυτή η Συνθήκη των Σεβρών δηλαδή τα στενά των Δαρδανελίων και η θάλασσα του Μαρμαρά να αποστρατικοποιηθούν και να γίνουν προσωρινά διεθνής περιοχή.
Αν δεν συμβεί αυτό και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου παρέλθουν σε τουρκικό έλεγχο, το ρωσικό ναυτικό θα έχανε τα τρία αγκυροβόλια που διαθέτει τώρα στο Αιγαίο.Συγκεκριμένα το ένα εκ των αγκυροβολίων βρίσκεται στην περιοχή νοτίως της Λήμνου, είναι ο σταθμός των πλοίων που εισέρχονται και εξέρχονται από τα Στενά, ενώ το τρίτο είναι έξω από την Αστυπάλαια και το τρίτο στα βορειοδυτικά της Ικαρίας.
Για το λόγο αυτό συζητήθηκε το ενδεχόμενο αυτό όπως αποκαλύψαμε στο άρθρο μας EKTAKTO: Σύσκεψη των Αρχηγών Ενόπλων Δυνάμεων της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Χωρών για ενδεχόμενο ελληνοτουρκικού πολέμου! .
Με τον Ρ.Τ.Ερντογάν να αμφισβητεί ευθέως τη Συνθήκη της Λωζάννης, η εκπρόσωπος της Κομισιόν στις Βρυξέλλες θυμήθηκε και αναγνώρισε ότι υφίσταται «τσάμικο ζήτημα» και η Ελλάδα τι έκανε ακριβώς;
Σύμφωνα με σχετικό δελτίο Τύπου μετά την ολοκλήρωση του ΚΥΣΕΑ, ο πρωθυπουργός τόνισε: 

«Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, που ρύθμισε ξεκάθαρα και οριστικά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το καθεστώς του Αιγαίου και των νησιών του, είναι επικίνδυνη τόσο για τις σχέσεις των δύο χωρών μας όσο και για την ευρύτερη περιοχή».

«Ανεξάρτητα από τις πραγματικές αιτίες που προκαλούν παρόμοιες δηλώσεις αμφισβήτησης της διεθνούς νομιμότητας, η Ελλάδα δεν πρόκειται να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο» συνέχισε ο κ. Τσίπρας. «Θα συνεχίσουμε να ενισχύουμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα τον ρόλο της Ελλάδας, ως πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας σε μία εύθραυστη περιοχή. Ως χώρας που υπερασπίζεται σταθερά τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου» κατέληξε.Eκτός τόπου και χρόνου η απάντηση….
Η Συνθήκη της Λωζάνης προέβλεπε:
Η Συνθήκη της Λωζάνης ήταν συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας. Υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στην Συνθήκη των Σεβρών συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη συνθήκη).
Κατάργησε την Συνθήκη των Σεβρών που δεν είχε γίνει αποδεκτή από την νέα κυβέρνηση της Τουρκίας που διαδέχθηκε τον Σουλτάνο της Κωνσταντινούπολης. Μετά την εκδίωξη από την Μικρά Ασία του Ελληνικού στρατού από τον Τουρκικό υπό την ηγεσία του Κεμάλ Ατατούρκ, εμφανίστηκε η ανάγκη για αναπροσαρμογή της συνθήκης των Σεβρών. Στις 20 Οκτωβρίου 1922 ξεκίνησε το συνέδριο που διακόπηκε μετά από έντονες διαμάχες στις 4 Φεβρουαρίου 1923 για να ξαναρχίσει στις 23 Απριλίου. Το τελικό κείμενο υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου μετά από 7,5 μήνες διαβουλεύσεων.
Η Τουρκία ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, κάποια νησιά του Αιγαίου, συγκεκριμένα την Ίμβρο και την Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών η οποία όμως θα έμενε αποστρατικοποιημένη και αντικείμενο νέας διεθνούς διάσκεψης. Παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία, όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών, αλλά χωρίς πρόβλεψη για δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη της την επικράτεια και απέκτησε δικαιώματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των στενών.
Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει σε είδος (ελλείψει χρημάτων) τις πολεμικές επανορθώσεις. Η αποπληρωμή έγινε με επέκταση των τουρκικών εδαφών της Ανατολικής Θράκης πέρα από τα όρια της συμφωνίας. Τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχασε την ιδιότητα του Εθνάρχη και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.
Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκτός των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία. Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση κάποιων νησιών του Αιγαίου.
Η ανταλλαγή μειονοτήτων που πραγματοποιήθηκε προκάλεσε μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών. Μετακινήθηκαν από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη στην Ελλάδα 1.650.000 Τούρκοι υπήκοοι (άλλοι κάνουν λόγο για περίπου 2.000.000), χριστιανικού θρησκεύματος και από την Ελλάδα στην Τουρκία 670.000 Έλληνες υπήκοοι, μουσουλμανικού θρησκεύματος. Η θρησκεία αποτέλεσε το βασικό κριτήριο για την ανταλλαγή. Σύμφωνα με το άρθρο 2β της συνθήκης χρησιμοποιήθηκε ο όρος Μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι.
Επιπλέον, βάσει του άρθρου 23, με όλα τα δεινά που η Συνθήκη αυτή συσσώρευσε στον Μικρασιατικό Ελληνισμό, η Τουρκία απεμπόλησε πλήρως τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Κύπρου.
Η Συνθήκη των Σεβρών προέβλεπε:
Η συνθήκη όριζε τα εξής: η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέδιδε την κυριαρχία της Μεσοποταμίας (Ιράκ), της Παλαιστίνης και της Υπεριορδανίας στην Βρετανία ως προτεκτοράτα της Κοινωνίας των Εθνών, την Συρία και τον Λίβανο στην Γαλλία επίσης ως προτεκτοράτα και η υπαγωγή της Ανατόλιας στη σφαίρα επιρροής της Ιταλίας. Η Χετζάζ (μέρος της σημερινής Σαουδικής Αραβίας) το Κουρδιστάν και η Αρμενία θα γίνονταν ανεξάρτητα κράτη.
Στην Ελλάδα παραχωρούνταν τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος και η ανατολική Θράκη μέχρι τη γραμμή της Τσατάλτζας κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Η περιοχή της Σμύρνης έμενε υπό την ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα Αρμοστή ως εντολοδόχο των Συμμάχων, και θα μπορούσε να προσαρτήθει στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα. Το άρθρο 26 της Συνθήκης όριζε ακομα οτι αν οι οθωμανικές αρχές δεν συναινούσαν στην εφαρμογή της, θα εξέπιπταν από την κυριαρχία τους στην Κωνσταντινούπολη, την οποία θα μπορούσε να καταλάβει η Ελλάδα, κάτι το οποίο έντεχνα είχε προωθήσει ο Βενιζέλος.
Παράλληλα, η Βόρεια Ήπειρος ενσωματωνόταν στην Ελλάδα με το μυστικό Σύμφωνο Βενιζέλου – Τιττόνι. Η Ιταλία συμφώνησε ακόμα να παραχωρήσει τα Δωδεκάνησα (εκτός από τη Ρόδο και το Καστελλόριζο) στην Ελλάδα, και όταν η Βρετανία έδινε στο μέλλον την Κύπρο στην Ελλάδα, τότε (μετά από δημοψήφισμα) θα παραχωρούταν και αυτά τα νησιά (η συμφωνία ακυρώθηκε αργότερα από την Ιταλία το 1922).
Τα στενά των Δαρδανελίων και η θάλασσα του Μαρμαρά αποστρατικοποιήθηκαν και έγιναν προσωρινά διεθνής περιοχή, οι Σύμμαχοι απέκτησαν τον οικονομικό έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τέλος καθορίζονταν η ισότητα και τα δικαιώματα των χριστιανικών μειονοτήτων.