Ο Υπουργός μας των Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα Τίρανα, αντί κάποιων επωφελών και για τις δύο χώρες συζητήσεων, έγινε μάρτυς διαδηλώσεων των Τσάμηδων, που απαιτούσαν την επάνοδό τους στη Θεσπρωτία.
Το θέμα με τις θαλάσσιες ζώνες υπονομεύεται από την Αλβανία ζητώντας να γίνουν διαπραγματεύσεις από μηδενική βάση για νέα συμφωνία, πράγμα που απορρίπτει η Ελλάδα. Τα Τίρανα ακύρωσαν τη συμφωνία του 2009 σύμφωνα με την οποία δόθηκε χώρος στα Διαπόντια νησιά της Κέρκυρας. Απαιτούν συνολική διαπραγμάτευση και αλλαγή της οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. Οι Αλβανοί ακολουθούν την τουρκική τακτική στο Αιγαίο. Οι Αλβανοί ακολουθούν πιστά τις συμβουλές της Άγκυρας. Γνωρίζουν επίσης οι Αλβανοί ότι μέχρι το τέλος του χρόνου, ενδεχομένως, να ληφθεί απόφαση για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων Ε.Ε. – Αλβανίας. Η Ελλάδα το 2014 ψήφισε χωρίς όρους να γίνει η Αλβανία υποψήφια χώρα προς ένταξη. Άραγε πώς θα ενεργήσει η Ελλάδα κάτω μάλιστα από την όξυνση των σχέσεων με την Αλβανία; Θα συναινέσει;
Ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας πιστεύει ότι η Ελλάδα, κάτω από την πίεση και άλλων χωρών θα υποχωρήσει. Γι’ αυτό, μέρα με τη μέρα, γίνεται πιο προκλητικός και θρασύς. Ο Αλβανός πρωθυπουργός διακρίνεται για τις ανθελληνικές του θέσεις και δηλώσεις και για την έπαρσή του, γεγονός που προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στο Βελιγράδι και στα Σκόπια. Πολλοί, και δικαιολογημένα, έχουν την άποψη ότι η Ελληνική Κυβέρνηση ακολουθεί λαθεμένο τρόπο, υποστηρίζοντας άνευ όρων την Αλβανία στην ευρωπαϊκή της πορεία. Για πολύ μικρότερα διπλωματικά γεγονότα κάνει διαβήματα χωρίς αντίκρισμα, ενώ δεν πιέζει εκεί που πρέπει να πιέσει, στην προκειμένη περίπτωση, στους διεθνείς οργανισμούς, επαναφέροντας στην τάξη τους αποθρασυνθέντες γείτονές μας.
Δεν υπάρχει λόγος να κυριαρχεί στις διμερείς σχέσεις το ανύπαρκτο θέμα των δωσίλογων και εγκληματιών Τσάμηδων, τους οποίους καταδίκασε η ιστορία, και να παρασιωπάται και να παραβλέπεται το μεγάλο και σοβαρό εθνικό θέμα της Ελληνικής μειονότητας που ζει στην Αλβανία. Έχει παρατηρηθεί ότι κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων των Τσάμηδων οι εφημερίδες με πρωτοσέλιδα άρθρα και οι τηλεοπτικοί σταθμοί με ειδικές εκπομπές, το πρόβαλαν υπέρ το δέον, ενώ ούτε μια λέξη για τα προβλήματα που μαστίζουν την Ελληνική μειονότητα.
Όλοι, λες από συμφώνου, ενήργησαν σαν να μην υπάρχουν Έλληνες που ζουν στην Αλβανία και έχουν αφεθεί στο έλεος των αλβανικών εθνικιστικών κύκλων. Υποφέρουν τα ελληνοχώρια από τις αλβανικές ληστρικές συμμορίες που λυμαίνονται τις περιοχές και βιαιοπραγούν εις βάρος του ελληνικού στοιχείου. Η προσφυγή στη δικαιοσύνη δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, αφού καθοδηγείται από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Συνεχώς καταπατούνται τα μειονοτικά δικαιώματα, κατοχυρωμένα από διεθνείς οργανισμούς, και αρχίζει και πάλι ο φόβος να συνέχει τις καρδιές των Ελλήνων, οι οποίοι, στην απελπισία τους, συσπειρώνονται γύρω από τους δημογέροντες και προσπαθούν να ξανασάνουν και να επιβιώσουν. Περιουσίες αρπάζονται με ψεύτικα δικαιολογητικά, ληστείες χωρίς σταματημό, εκφοβισμοί και ψυχολογική βία, λες και ζούμε στον μεσαίωνα, πίκρα, αβεβαιότητα και ανασφάλεια από τους εναπομέιναντες στις πατρογονικές τους εστίες.
Είναι γνωστή η συρρίκνωση του Ελληνισμού μετά το 1990 και την ομαδική μετανάστευση των Βορειοηπειρωτών, στην Ελλάδα, Αμερική και αλλού. Οι μειονοτικές περιοχές, μετέωρες, κάτω από το βάρος της ολοσχερούς εξαφάνισης, αναμένουν προστασία από το επίσημο Ελληνικό κράτος. Όμως, οι φωνές τους πνίγονται στον καθημερινό κουρνιαχτό των κομματικών συγκρούσεων, χωρίς να ενδιαφέρεται κανένας για την τύχη τους. Και εκεί που θα έπρεπε ο Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών, που δέχονταν ανοίκιους οχετούς από τους Τσάμηδες, να τους θυμίσει ότι στη χώρα τους ζει και δραστηριοποιείται συμπαγής Ελληνική Κοινότητα, την οποία η Αλβανική Κυβέρνηση έχει υποχρέωση να την προστατεύσει από διώξεις και προπηλακισμούς, αντίθετα, εσιώπησε, γεγονός που οι Αλβανοί το υπέλαβαν ως υποχωρητικότητα.
Ακόμη, είναι γνωστό ότι οι χιλιάδες Βορειοηπειρώτες που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά το 1990 συνέστησαν Συλλόγους και Αδελφότητες σε πάρα πολλές πόλεις. Στην Αθήνα κάθε χωριό και Αδελφότητα. Δεν ξέρουμε ποιος είναι ο σκοπός της σύστασης των Αδελφοτήτων αυτών. Ασφαλώς, υποθέτουμε ότι θα είναι η βοήθεια, συμπαράσταση και αρωγή προς εκείνους που παρέμειναν στον τόπο τους. Ακούμε και διαβάζουμε στον Τύπο για τις χοροεσπερίδες, τους χορούς και τα πανηγύρια. Αυτός είναι ο καταστατικός σκοπός τους;
Είναι ανάγκη να οργανωθεί στην Αθήνα ένας κεντρικός φορέας που να συμπεριλαμβάνει όλους τους κατά τόπους Βορειοηπειρωτικούς Συλλόγους και να προβάλει τα προβλήματα της μειονότητας, πιέζοντας και προς την Ελληνική και προς την Αλβανική Κυβέρνηση. Ακόμη και συγκεντρώσεις να πραγματοποιήσει για την προβολή της ιεράς μας υπόθεσης. Όμως, τίποτε δεν βλέπουμε, «άκρα του τάφου σιωπή». Οι νέοι Βορειοηπειρώτες, μορφωμένοι σε ελληνικά σχολεία και σπουδαγμένοι σε Ελληνικά Πανεπιστήμια, είναι καιρός να αδράξουν την ευκαιρία και να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της ιδιαίτερης πατρίδας τους και να προχωρήσουν σταθερά και αταλάντευτα για τα δίκαια του μαρτυρικού τόπου.
Σε αντίθετη περίπτωση ας μην κατηγορούμε άλλους. Οι ίδιοι εμείς, με την αδιαφορία μας, βάζουμε ταφόπλακα στην ιερή υπόθεσή μας.
Όλοι γινόμαστε μάρτυρες της πολιτικής που ακολουθεί η Αλβανική Κυβέρνηση, η οποία καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες αφανισμού του Βορειοηπειρωτικού στοιχείου. Αυτή η αδράνεια, η αδιαφορία, ο εφησυχασμός και εκ μέρους των Βορειοηπειρωτών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, είναι ανησυχητική. Όταν εμείς οι ίδιοι αδιαφορούμε για τα «του οίκου μας» ας μην περιμένουμε βοήθεια από άλλους.
Οφείλουν να γνωρίζουν οι νέοι Βορειοηπειρώτες ότι όσα πέτυχαν οι πρόγονοί μας το 1914 με την αυτονομία και την υπογραφή του «Πρωτοκόλλου της Κερκύρας» το πέτυχαν μόνοι τους, χωρίς καμιά εξωτερική βοήθεια, ούτε και ηθική.
Ας σταματήσουμε να μεμψιμοιρούμε και να επιρρίπτουμε ευθύνες σε άλλους. Καιρός να αναλάβουμε την υπόθεση στα χέρια μας.
Η «Ομόνοια», Όργανο των Βορειοηπειρωτικών συμφερόντων δεν ακούγεται τελευταίως. Εσιώπησε και αυτή και ανέστειλε τις όποιες δραστηριότητές;
Από την πλευρά μας, με όσες δυνάμεις, πνευματικές και σωματικές, μας απομένουν, δεν θα πάψουμε να υψώνουμε φωνή προς κάθε κατεύθυνση για τον ιερό σκοπό της δικαίωσης του Μειονοτικού Ελληνισμού της Αλβανίας.
No comments:
Post a Comment