Μυστική συμφωνία για Χιμάρα: Οι Έλληνες παίρνουν τα κοιτάσματα, οι Αλβανοί τις παραθαλάσσιες περιοχές…

SManalysis

Απρίλιος 26, 2019. Echedoros

Ο Ενγκιέλ (Άγγελος) Μουσάι, διευθυντής της αλβανικής εφημερίδας «Telegraf», σε άρθρο του εικάζει ότι έγινε μια μεγάλη  μυστική διαπραγμάτευση (παζάρι) μεταξύ αλβανικού κράτους και ελληνικού κράτους για την ‘πίτα’ της παραθαλάσσιας ζώνης της Χιμάρας και τη διένειμαν παίρνοντας ο καθένας το μερίδιο του, βάζοντας στο περιθώριο τους πραγματικούς ιδιοκτήτες που είναι τα μέλη της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία.

Το άρθρο:


Το νέο σχέδιο νόμου για τη δημιουργία της «Επιχειρηματικής Επένδυσης» δεν είναι τυχαία απόφαση της αλβανικής κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Έντι Ράμα.


Πρόκειται μάλλον για μια καλά μελετημένη δράση που προετοιμάστηκε εδώ και χρόνια,  επιπλέον  αυτή θα επισημοποιηθεί με νόμο με την απόκτηση και χρήση παραθαλάσσιων περιοχών στην πιο όμορφη ακτή της Μεσογείου.


Όλοι θυμούνται την κίνηση της κυβέρνησης του Ράμα κατά την πρώτη θητείας της, που έστειλε στην ακτή της Χιμάρας τη δημόσια υπηρεσία  (ΙΚΜΤ), η οποία άρχισε την κατεδάφιση κτηρίων που χτίστηκαν στη θάλασσα και στις πιο όμορφες περιοχές της Νότιας Ριβιέρας.


Δεν γλύτωσαν ούτε οι εκκλησιές με την αιτιολόγηση ότι ήταν σχέδιο για την ανάπτυξη της περιοχής και την παρέμβαση στις αστικές περιοχές.


Έγιναν πολλές συζητήσεις, συγκρούσεις και διαδηλώσεις κατά της αλβανικής κυβέρνησης, κλήθηκε και η ελληνική κυβέρνηση,  αναμίχθηκαν στην υπόθεση βουλευτές και ομάδες συμφερόντων στην Αλβανία, την Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες.


Υπήρξαν, επίσης, πολλές συναντήσεις μεταξύ διάφορων ειδικών τεχνικών επιπέδων και αργότερα μεταξύ των πρωθυπουργών Ράμα και Τσίπρα.

Τελικά, υπήρξε κάποια ρητορική που μας έκανε να καταλάβουμε ότι όλα γίνονται για το συμφέρον και την προστασία των κατοίκων και ότι η δράση αυτή δικαιολογείτο για τον σκοπό αυτόν. Ωστόσο, όλα αυτά έδειχναν ότι κάτι κρύβεται.


Τι ήταν, λοιπόν, πίσω από όλα αυτά;


 Είναι μια ομάδα επιχειρηματιών, η οποία στοχεύει στα επόμενα χρόνια σε αυτά τα περιουσιακά  στοιχεία που τώρα έχουν τους όρους όχι μόνο να τα αποκτήσουν, αλλά και να επωφεληθούν δωρεάν.


Έτσι, οι πρώτες κατασκευές και η αιτιολόγησή τους ότι η αξία της κατασκευής υπερβαίνει αρκετές φορές την αξία της γης, περνάει ελεύθερα σε οικοδόμους ή ολιγάρχες, οι οποίοι λυμαίνονται τον εθνικό πλούτο της χώρας.


Υπάρχουν πολλοί λόγοι και πολλά σημαντικά στοιχεία που δείχνουν ότι πίσω  από αυτό το παιχνίδι  κρύβονται πολιτικοί των δύο κυβερνήσεων, της Ελλάδας και της Αλβανίας.

Η ελληνική κυβέρνηση, αφού δικαιολόγησε τις συζητήσεις για την προστασία των κατοίκων και της ‘μειονότητας’ δεν ξαναενόχλησε.


Οι επενδυτικές εταιρείες


Η αλβανική κυβέρνηση, μετά τις κατεδαφίσεις και την εκκαθάριση του εδάφους από τα «παράνομα κτήρια», πέρασε γρήγορα το νόμο περί επενδυτικών εταιρειών, όπου η κρατική ιδιοκτησία διανέμεται στους ολιγάρχες, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι εταίροι  των κυβερνητικών αξιωματούχων.

Αν αυτές οι παραθαλάσσιες περιοχές ανακατανεμηθούν, έπρεπε να δοθούν σε ντόπιους και να αγοραστούν από αυτούς. Αλλά δεν έγινε. Αυτός ο πλούτος, που έχει ανεκτίμητη αξία, έχει μια ομορφιά που δεν μπορεί να βρεθεί σε όλη τη Μεσόγειο, στη βορειοανατολική Ιταλία  ή τη Σλοβενία και την Κροατία.

Αυτές οι περιοχές δεν έχουν τίτλους, δεν έχουν κατόχους και είναι εξολοκλήρου κρατική περιουσία.



Ποιος είναι ο ρόλος της ελληνικής πλευράς; Υπάρχει;


Αναμφίβολα ναι.

Οι ηγέτες των δύο χωρών, μέσω ισχυρών γραφείων πίεσης και υπεράσπισης, συμφώνησαν ότι τα ακίνητα στη Χιμάρα δεν έχουν ιδιοκτήτες από την ελληνική μειονότητα αλλά είναι του αλβανικού κράτους.


Σε αντάλλαγμα, το αλβανικό κράτος θα επιτρέψει στην ελληνική πλευρά να πάρει τη θάλασσα, όπου βρίσκονται κρυμμένα δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια ευρώ σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο  και άλλων υδρογονανθράκων.


Η δήλωση ενός ελληνο-αμερικανικού δικηγορικού γραφείου, που έγινε πριν από μερικούς μήνες για τους Έλληνες εξτρεμιστές, ότι δεν πρέπει πλέον να ασχολούνται με τις παραθαλάσσιες περιοχές της Χιμάρας επειδή δεν είναι πλέον των δικών μας, δείχνουν ότι αυτή η ίδια εταιρεία πίεσης έχει εγγυηθεί ευκαιρίες μεταξύ των Αλβανών και Ελλήνων ολιγαρχών.


Το ένα μέρος παραχωρεί τη γη και το άλλο λαμβάνει τη θάλασσα (κοιτάσματα).
Όσο κερδίζουν οι ολιγάρχες των δύο πλευρών, στην Αλβανία και στην Ελλάδα, τόσο χάνουν οι Αλβανοί και οι κάτοικοι της περιοχής.