Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ

Panajot Barka

Ο τίτλος είναι δανεισμένος, αλλά τα στοιχεία και οι μαρτυρίες που θα αναφέρω κουβαλούν μια άλλη πραγματικότητα μοναξιάς της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Πρόκειται όμως για μια διαχρονική πραγματικότητα.

Πρώτη μαρτυρία αποτελεί το γεγονός ότι μετά από δύο μέρες η οργάνωση των Ελλήνων, η πρώτη πολιτική οργάνωση από τότε που υπάρχουμε ως εθνική ελληνική μειονότητα, έχει την 27η επέτειο ίδρυσης της. Δεν υπάρχει όμως καμιά ανακοίνωση για την υπενθύμιση του γεγονότος. Άσε μετά να μιλήσουμε για εορτασμούς!!!
Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που στην ιστορία αποκτήσαμε μια πολιτική οργάνωση, όπως είναι η πρώτη φορά που δεν έχουμε εθνικές θέσεις, εθνικούς στόχους. Η πρώτη φορά στην ιστορία μας που μείναμε εκτός της διεθνούς μνήμης και των γεωστρατηγικών συμφερόντων και ενδιαφερόντων στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης. Η πρώτη φορά που καταφέραμε να σκοτώσουμε στους Έλληνες την αγάπη για τον τόπο τους και την ιδιαίτερη Πατρίδας τους.

Δεύτερη απόδειξη αποτελεί η άποψη ενός παρήλικα στη Δερβιτσάνη που απαίτησε από τον πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, να αλλάξει το όνομα η οργάνωση, διότι μ΄αυτό το όνομα , ΟΜΟΝΟΙΑ, έχει ταυτιστεί με αρνητική, διασπαστική και αντιομονοιακή φόρτιση.

Τρίτη μαρτυρία αποτελεί η αποτυχημένη περιοδεία του προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Σε κάθε συνάντηση, εντός και εκτός χώρας, πήγαιναν από καμιά δεκαριά άτομα, περισσότερο φίλοι και συγγενείς του προέδρου και όσων τον συνόδευαν, που και αυτοί ήταν ολίγοι.

Τέταρτη απόδειξη. Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν έχει πλέον δομές, ούτε οργανωτικές ούτε ηγετικές.

Πέμπτη μαρτυρία. Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν μπορεί και δε θέλει να παράσχει καμιά υπηρεσία στον Ελληνισμό της Αλβανίας. Βοήθησε μόνο κάποια άτομα (ηγέτες και υπηρέτες αυτών) να πλουτίσουν ξεπουλώντας τα συμφέροντα του Ελληνισμού.

Έκτη μαρτυρία. Τέτοιες μέρες, όταν ιδρύονταν η ΟΜΟΝΟΙΑ ο πανίσχυρος των μυστικών υπηρεσιών στους Αγίους Σαράντα και Δέλβινο. Μ. Ντ, καλούσε στελέχη της μειονότητας, τα οποία αργότερα έγιναν υψηλότατα στελέχη της και τους έδινε οδηγίες για να μη ιδρυθεί η ΟΜΟΝΟΙΑ.

Έβδομη μαρτυρία. Στην πρεσβεία της Ελλάδας στα Τίρανα , σαν χθες, μας έκοψαν την ορμή, ανακοινώνοντας μας ότι θα πρέπει να συναχτούμε ως μειονότητα στο Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανίας και ότι γι΄αυτό είχαν ως άνθρωπο επαφής κάποιο μειονοτικό στέλεχος, το οποίο έπαιρνε ταυτόχρονα εντολές από τον Μ. Ντ.
Την ίδια ώρα στο Αργυρόκαστρο η εξάδα ίδρυσης της οργάνωσης κατάρτιζε πρόγραμμα και καταστατικό ενώ, όπως αργότερα μάθαμε, δύο άτομα από τους έξι μετέφεραν τις πληροφορίες από τις συναντήσεις μας στους άνδρες της ΣΙΓΟΥΡΙΜΙ που περίμεναν μετά από κάθε συνεδρίασή μας στο ΤΟΥΡΙΣΜΙ (!!!).
Στα Τίρανα ο Αλία είχε άλλη άποψη, Επιδίωκε μια οργάνωση των Ελλήνων υπό τον δικό του έλεγχο. Φοβόταν πάρα πολύ ο Αλία το θέμα της "Μειονότητας", Το αποκαλούσε ανοιχτό τάφο για την ίδια την Αλβανία. Συνεργαζότανε γι΄αυτό με στελέχη της "μειονότητας" στα Τίρανα, Αργυρόκαστρο, Αγ. Σαράντα. Τέτοια ονόματα ήταν οι Μ.Δ, Π.Χ, Ν.Κ, Φ.Μ, Θ.Β, Α. Α, Θ. Μπ και άλλοι. Ο Αλία δεν κατάφερε να πετύχει την ίδρυση οργάνωσης των Ελλήνων μ΄αυτά τα στελέχη, αλλά αργότερα και τι δεν έκανε για να θέσει υπό τον έλεγχό του την οργάνωσή μας, αυτή που εμείς ιδρύσαμε. (προσέξτε την ιδρυτική πράξη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν υπέγραψε κανένα στέλεχος από τους Αγίους Σαραντα. Στελέχη που ήρθαν στη Δερβιτσάνη για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, πέρασαν την επόμενη με την ομάδα των Τιράνων !!!) ο Αλία εκμεταλλεύτηκε πλήρως και αποτελεσματικά, όχι μόνο τους Έλληνες "μειονοτικούς", αλλά κυρίως την επίσημη Ελλάδα, η οποία κι αυτή ήθελε μια ΟΜΟΝΟΙΑ υπό τον έλεγχό της. Τα κατάφερε, αλλά πάντα ως δεύτερη, μετά από τις υποδείξεις των Τιράνων. Έτσι αποχτήσαμε την σκληρή παράδοση απομόνωσης και μοναξιάς της ΟΜΟΝΟΙΑΣ από τους εθνικούς στόχους.

Όγδοη μαρτυρία. Δεν γνωρίζαμε ότι και στη Βουλή τις ίδιες πιέσεις βιώναμε.
Δεν γνωρίζαμε ότι οι ίδιοι οι ηγέτες μας, ενώ επέμεναν ότι ήταν απόλυτοι και μοναδικοί στη γνώση της ιστορίας μας, θεωρούσαν τους Χριστάκη και Γεώργιο Ζωγράφο, Ευάγγελο Δούλη, τους Ζαππαίους και όλους τους υπόλοιπους ευεργέτες μας, ορθόδοξους Αλβανούς (!!)

Ένατη μαρτυρία. Δεν γνωρίζαμε ότι τον Ελληνισμός γι΄αυτούς αποτελούσαν μόνο τα 100 χωριά που είχαν προσδιορίσει ως ελληνικά το 1920 οι Ιταλοί !!!

Δέκατη μαρτυρία. Δεν γνωρίζαμε ότι οι ηγεσίες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, φοβούμενες μήπως χάσουν το μονοπώλιο στον Ελληνισμό που αυθαιρέτως αναγνώριζε το αλβανικό κράτος, αγνοούσαν τον Ελληνισμό άλλων περιοχών.

Ενδέκατη μαρτυρία. Η εκάστοτε ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αφού μετέτρεψαν την οργάνωση από εθνική σε ιδεολογική, (για δικά τους συμφέροντα) εργάστηκε με αφοσίωση στη διάσπαση των Ελλήνων σε όσο περισσότερα κομμάτια γίνεται, για να μπορούσαν να επικρατήσουν όσο πιο εύκολα, με αποτέλεσμα να μείνουν στο τέλος, δλδ σήμερα, στην μοναξιά τους. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας που δεν διαθέτουμε ούτε έναν υποτυπώδη εθνικό κοινοτικό ιστό

Δωδέκατη μαρτυρία. Οι ηγεσίες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ πήραν παραμάσκαλα την εκπροσώπηση του Ελληνισμού χωρίς σε κάποιον να δίνουν λογαριασμό για τις πράξεις τους, ισοπέδωσαν κάθε αρχή δημοκρατίας, ισοκρατίας, ιεραρχίας, συλλογικότητας και αξιοπρέπειας, σε τέτοιο σημείο που γκρέμισαν και το ίδιο το οικοδόμημα το οποίο τόσο ανάγκη είχαν για να επιβιώσουν. ΤΕΛΟΣ